Мендік сана

Мендік сана әлсіз еді кезінде,
Күш жинадым байқамаппын өзімде.
Айна алдында ойға шомып тұрғанда
Ұмтылыстың барын шалдым жүзімде.

Өмір өзі күйретіпте үйретеді дәуші еді,
Балғын санам жаудың барын білмеді.
Түрлі пікір жанымды жаулағанда
Қыл көпірдің барын алда көрмеді.

Бұлыңғыр бір келешекті көргенде,
Жігер басты белгісізде бір менде.
Ұмтылысым лезде бойды шарпыды,
Қиялыма қанат бітіп,бал тұнды.

Біліп,білмей жүрген бір қасиеттер,
Айқындалып санамды басып өтер.
Сонша уақыт бос әңгіме төрімде
Билеп төстеп ойнадың енді жетер!

Қайрады бір жансыз пікір сендегі,
Мендік сана кеммін деуге сенбеді.
Сенімсіздеу сенімім бойымдағы
Алып шықты оны ешкім білмеді.

Қадам басып келемін сақтылықпен,
Жылап,сықтау ендігі менен күтпен.
Ойды басқан көкейтесті бір арман
Қалай болсын ақылменен түбі алам.

Құлаттым деп ойлай берсең өсекпен,
Іздеп қалма шығар жолды тесіктен.
Қандай пенде өміріммен тоғыссада,
Екіжүзді бір жындымен кезікпен.

---