Сырласу

Мағжан ата, ер Түріктің ұлы едің,
Елім менің Түркістан деп жыр еттің
Жас жаныма өлеңменен гүл егіп,
Жырыңменен жрегімді тербеттің

Мағжан ата, Алашымның ері едің,
Кемесіне міндің ерте өлеңнің
Қыршыныңнан жастай қиылмағанда,
Қазағыңа көп еді ғой берерің.
Мағжан деген есімнің сыры терең
Атамдай ақын болуды аңсап келем.
Өзің сенген жастардың бірі болсам,
Бұл арманға адаспай мен де жетем.
Мағжан ата!
Айтқан әрбір ойларың естен кетпестей,
Биіктігі рухты жырдың Оқжетпестей.
Мәңгілік елдің ұланы тәлім алардай,
Ұрпағыңа қалдырдың мұра өшпестей.
Мағжан ата!
Осы жырмен аяқтаймын сырымды
Мәңгі өтемін құрмет тұтып жырыңды.
Дем берер маған шабытты шақта жырыма,
Өзіңнен көрген алаулы оттың жалыны.

---