Табиғат туралы сыр

Табиғат, сен туралы ақтарылмаған сыр қалмады, сен туралы ашылмаған жыр қалмады. Аспаның ба? Оның тұңғиығына кім жетер? Ақша бұлтың ба? Оның әсемдігіне кім күмән келтірер?! Күн нұры ма? Нәр алған барша әлем..

Сенің асқар тауларың, көлдерің де, орманың, өзендерің, шөлдерің де неткен ғажап айтуға сөзің жетпес! Неткен көркем, бір көрсең естен кетпес!
Төрт ханшайымдай керілген кербез жылдар:
Біріншісі- қаһарлы ханша қыс бар,
Екіншісі- көктеген ханша көктем,
Үшіншісі- жайнаған жайдары жаз,
Төртіншісі- саф алтындай ханшайым күз.
Арайлап атқан ақ таң ба көз тартатын, көз тартып жыр айтуға құмартатын.
Қызарып батқан кештер ме, айлы түн бе, сұлу кейіп көрінер күнде- күнде.
Иіліп сәлем бергендей биші қайың,
Маңғазданып әне тұр қарағайың.
Өзгеріссіз қалыпта тұрар шыршаң,
Хош аңқыған балауыз қандай аршаң!
Табиғат, сен туралы тербелмеген қалам қалмады, сұлулығыңды жеткізер бояу қалмады.
Көлдерің бе? Айнадай таза, тұнық. Жағасында қамыстар кеткен қалғып.
Гүлдерің бе? Аңқыған хош иіспен. Қызылды, ақшыл, сары кілем тізген.
Құстарың ба? Сайраған бұлбұлдарың, шарықтап көкте самғап қырандарың.
Аңдарың ба? Оның кезігер түрлісі де, маралы, бұғысы да, түлкісі де.
Табиғат, сен бір тарту адамзатқа,
Адамзатқа, баршаға, ғаламзатқа.
Адамзат енді ойлан, жи есіңді,
Түзелер кезің келді, аш көзіңді.
Табиғат таза болса сонда ғана
Адамзат аман болар тыңда сөзімді.
Бір ағаш шапсаң,
Орнына он тал ек.
Ластама ауаны да ,
Сен тектен- тек.
Орманға барсаң,
Қоқысты сен тастама.
Есіңде сақтай жүр,
Табиғат- біздің ортақ баспана!

---