Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 868
Алға тартса пасықтар жамандықты,
Мен келемін ұран ғып адамдықты.
Кей жігітті, қайтейін, бай табиғат
Жақсылыққа, қан шықпас, сараң ғыпты.
Сөз сөйлеймін былғамай басқа жанды,
Пайғамбарға теңеймін жақсы адамды.
Көңіл деген дария сарқылмайтын,
Жек көремін сөккенді, жасқағанды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұтқасы тірлік аналар

  • 0
  • 0

Көрсоқыр заман қырсығып,
Көрсетті "жаудың" қызы ғып.
Маңдайды кетті бір сызып,
Жүректе қалды бір сызық.

Толық

Сезімдер

  • 0
  • 0

Тасыған сүттің көбігі сынды игертпей,
Бас ала қашып, саусаққа сезім үлгертпей
Сабаға түспес, арыны күйші басылмас,
Кеудені жарып шығатын жойқын күй шертпей.

Толық

Адай-ата

  • 0
  • 0

Өзіңнен өнген ұрпағың бастан баталы,
"Жер жарған" әр кез қазақта — адай атағы.
Қасиет қонған — машайық, пір де, әулие,
Қастерлеп үш жүз алпыстан астам атаны.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер