Өлең, жыр, ақындар

Қара нар, қара жусан

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1928
Жарамайда жiбек мата төсекке,
Ал тозғанда жабулыққа есекке.
Жамап-жасқап жасыратын иiндi
Бөз бен шыт қой, арзанқолдау десек те.
…Амалсыздан көндi ме өмiр тезiне,
Мүмкiн, әлде өз еркiмен сөзiне,
Мақсат етпей жарқылдауды жiбектей,
Ұқсап кеткен қазақ атам бөзiне?
Көнбемiз ғой өзгелердi сөкпейтiн,
Өз ұлына орынсыздау өктейтiн.
Қара нары қазағымның дәл өзi –
Мiну үшiн бiр ауыз сөз – “шөк” дейтiн.
Жұмсақ иiн, әдетi жоқ кектейтiн,
Көршi-қоңсы арын әсте төкпейтiн.
Қара жусан қазағымның дәл өзi –
Үсiп жатып, жанып жатып көктейтiн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындыр мені, сағындыр

  • 0
  • 0

Кержағалданып —
Баланың ұзақ ұстаған шақпақ қантындай,
Ақтауларым-ай,
Тұрсыңдар ма әлі

Толық

Адам мен адам

  • 0
  • 0

Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.

Толық

Арам емес мен үшін, арақ дұшпан

  • 0
  • 0

Сән бітіріп көктемге, дала, гүлді,
Жан бітіріп ақын жан жаза білді.
Бірақ әттең, сол ақын, арақты да,
Жырға қосты мадақтап әзәзілді.

Толық

Қарап көріңіз