Өлең, жыр, ақындар

Мінез

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 760
Апшыларын қуырады жекіріп,
Бірде шындық, кейде шылғи өтірік.
От басында отырады кейбіреу,
Бала-шаға берекесін кетіріп.
Ой жүгіртіп өткен істің бекерін,
Мойындайды жаман қылық екенін.
Ақыл-есі асып-тасып жатқанман
Мойындамас әлсіздігінін жетенің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Обаға қарап ой толғап

  • 0
  • 0

Сар далада cap тап боп күйіп кепкен
Жалғыз оба, бір қыран биіктеткен.
Жалғыз қалсам ойға алып әр немені
Орынсыздау тартамын күйік көптен.

Толық

Ұлық тұтсаң атаңды

  • 0
  • 0

Ай — Тағдырым, Жер — Анам, Күн — Тәңірім!.
(Көктен жеткен сеземін үн сарынын.)
Жырлап келем Табиғат құдіретін,
Сөз төркінін, дәметіп, кім танырын.

Толық

Ізетшілік

  • 0
  • 0

Ең асыл не? – Ол деген iзетшiлiк!
Бар жаһанға жүретiн тiлек тiлеп –
Ол асыл жан! Табиғат берген оған
Жақсылыққа жаралған жүрек – тiлек.

Толық

Қарап көріңіз