Өлең, жыр, ақындар

Мұрагер

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1920
Мен, Сен, Ол – мұрагерміз бәріміз де,
Жасымыз, ұл менен қыз, кәріміз де.
Атаның дақ түсірмей өнеріне,
Әр сөздің, әр қаденің нәрін ізде.
Әзірге мұрагер боп жарытқам жоқ,
Жанына азық жетпей тарыққан көп.
Мұраны талапайға салғандарды
Ақтаймыз, өз жанынан қорыққан деп.
Қалғанды далам бізге мұра болып,
(Бәрі де "дүние" деп тұрар өліп).
Жеріңді, өнеріңді бәрі дайын,
Алуға жапырақтап, сірә, бөліп.
Кешегі арғымақтан, қазанаттан,
Куәміз азып тұқым бара жатқан.
Иесі сол мұраның не бір сабаз,
Айрылдық алтын басты азаматтан.
Бір ұрпақ тағы келді мұрагер боп,
Сендерден туған елдің сұрары көп.
Сақтаңдар ел мұрасын жанды аямай,
Бір келін тағы бір ұл туады деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әйелдер

  • 0
  • 0

Өзіңе балап, әлемді ерлер ұмытқан,
Бөбектер сусап, нәр алған сенен, тұнықтан.
Жаулығың сенің бір үйлі жанға шатыр боп,
Жанарың сенің бір үйлі жанды жылытқан.

Толық

Отпан тауы

  • 0
  • 0

Отпан тауы — "От Адамның" мекені
Әлімсақта болған екен деседі —
Ғұламалар табиғатпен тілдескен,
Дана шалдар, өтіп кеткен кешегі.

Толық

Ұйқысыз түн

  • 0
  • 0

Кілт өзгеріп, күн бата, жаратылыс,
Тапқандай ма, аз дамыл, дала тыныш.
(Табиғаттан тыс туған құбылыстай,
Бұ не ғажап, алмайды қала тыныс).

Толық

Қарап көріңіз