Өлең, жыр, ақындар

Мұрагер

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1851
Мен, Сен, Ол – мұрагерміз бәріміз де,
Жасымыз, ұл менен қыз, кәріміз де.
Атаның дақ түсірмей өнеріне,
Әр сөздің, әр қаденің нәрін ізде.
Әзірге мұрагер боп жарытқам жоқ,
Жанына азық жетпей тарыққан көп.
Мұраны талапайға салғандарды
Ақтаймыз, өз жанынан қорыққан деп.
Қалғанды далам бізге мұра болып,
(Бәрі де "дүние" деп тұрар өліп).
Жеріңді, өнеріңді бәрі дайын,
Алуға жапырақтап, сірә, бөліп.
Кешегі арғымақтан, қазанаттан,
Куәміз азып тұқым бара жатқан.
Иесі сол мұраның не бір сабаз,
Айрылдық алтын басты азаматтан.
Бір ұрпақ тағы келді мұрагер боп,
Сендерден туған елдің сұрары көп.
Сақтаңдар ел мұрасын жанды аямай,
Бір келін тағы бір ұл туады деп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ата мақалы

  • 0
  • 0

Оң қолың ұрыс бастаса
Сұрасын сол қол араша.
Мүмкін бе айту басқаша
Бейбітшіл жанға сыр аша.

Толық

Біздің ауыл

  • 0
  • 0

Тау болмайды бiздiң елде көк сеңгiр,
Ал төбе бар адам аяқ баспаған.
Сол ауылдың магнитi, сенсеңдер,
Шақ келе алмас, қала түгiл, астанаң.

Толық

Үміт

  • 0
  • 0

Сарғайғанда тіршіліктен сән кетіп,
Көз ұшында – сүрген өмір, әндетіп.
Торыққанда тағдыр иттен жиреніп
Үлгердің ғой – Үміт, Үміт сен жетіп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар