Өлең, жыр, ақындар

Аридай (1 ­нұсқа)

  • 24.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1146
Етегі қызыл тонның қиылмаған,
Жалғыздық түсті, міне, биыл маған.
Дүниеде нендей мұңдық-қыздар мұңдық,
Топырақ өз еліңнен бұйырмаған.

Етегі көйлегімнің бүрме-бүрме,
Еске алып жүргейсің-ау күнде-күнде.
Арманға жетпеген соң бұл заманда,
Екеуіміз болыппыз ғой тірі пенде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

А, шіркін, жанай-ау

  • 0
  • 0

Ақша қарда жорытқан қояндайсың-ей,
Шөп-шөп сүйсем бетіңнен оянбайсың.
Екі көзің күн нұры жарқыраған-ей,
Қандай жанға өмірлік баяндайсың.

Толық

Әгугәй-угәй

  • 0
  • 0

Кегеннің біздің ауыл, ахау, төрінде отыр-ай,
Баяғы өзің көрген, айхой, жерінде отыр, әгугәй-угәй.
Көңілің шыныменен, ахоу, менде болса-ай,
Көзіме сағат сайын, ахоу, көрін де отыр, әгугәй-угәй.

Толық

Алтын тақ

  • 0
  • 0

Сөйлейін сөйле десең, сөз келгенде-ау,
Сөйлесін деп Жасаған сөз бергенде-ау,
Өлеңді төрттен өріп, бестен салдым,
Сөйлер кісім алдымнан кез келгенде-ау.

Толық

Қарап көріңіз