Өлең, жыр, ақындар

Аридай (1 ­нұсқа)

  • 24.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1246
Етегі қызыл тонның қиылмаған,
Жалғыздық түсті, міне, биыл маған.
Дүниеде нендей мұңдық-қыздар мұңдық,
Топырақ өз еліңнен бұйырмаған.

Етегі көйлегімнің бүрме-бүрме,
Еске алып жүргейсің-ау күнде-күнде.
Арманға жетпеген соң бұл заманда,
Екеуіміз болыппыз ғой тірі пенде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ойдай, Балым

  • 0
  • 0

Тартайын деп домбыра алдым қолға,
Он саусағым шағалап салдым жолға.
Білгенімше барымды мен сөйлейін,
Тіл байланып қалмаса сіздің сорға-ай.

Толық

Ақ жайлақ пен сұр жайлақ

  • 0
  • 0

Сүйген жардың алдынан жарқылдайын-ей,
Өле-өлгенше көңіліңді қалдырмайын-ей,
Өзің көңіл бергенде, әттең, қалқамай-ей,
Бір өзіңе ерттеулі атым дайын-ай.

Толық

Әбжанды жоқтау

  • 0
  • 0

Өлім менің ойбайым,
Істі салған Құдайым.
Қара бір шашым жаяйын,
Жаяйын да жияйын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар