Өлең, жыр, ақындар

Мысық–тышқан

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1913
Қол ұстасып тұрыстық,
Дөңгеленiп айналып.
Екiлене қуысып,
«Мысық – тышқан» ойнадық.
«Тышқан» болып Құралай,
«Мысық» болып мен шықтым.
Қуа-қуа қуалай,
Əбден өзiм тершiппiн.
Мұндай тышқын көрмедiм,
Қашты дейсiң ұшып кеп.
Шаңына да ермедiм,
Жарытпадым мысық боп.
– Тышқан құсап тырбыңдап, –
Десем де, – жəй қашсаңшы!
Құралайым жылтыңдап,
Дейдi: «аяқты бассаңшы!»
Шаршап, бiттi төзiмiм,
Ендi қайтiп ұстармын.
Не болса да өзi бiр
Жүйрiгi екен тышқанның!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не белгілі, не белгісіз?

  • 0
  • 0

Сиыр кетсе табынға,
Сүт əкелер –
белгiлi.
Ел кетсе шөп-шабынға,

Толық

Қарап тұрсам өзім

  • 0
  • 0

Ауламыздың iшi
Қызыққандай кiсi:
Былтырғыдай биыл
Бұзаулады сиыр,

Толық

Көкпар

  • 0
  • 0

Көк дөнендi ерттедi,
Жарап тұрған елеңдеп.
Менi өзiмен ертпедi:
«Көкпар тартып келем», – деп.

Толық

Қарап көріңіз