Өлең, жыр, ақындар

Құлан

  • 14.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2609
Арғымақтай тұлғалы,
Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,

Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,

Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,

Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.

Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ол оқушы бола ма?

  • 0
  • 0

Самат деген бір бала
шалбарын да су жаңа
шаң-тозаңға былғайды,
көше кезіп зырлайды.

Толық

Іңір. Дала

  • 0
  • 0

Іңір. Дала.
Жұмылып
ыстық күннің жанары,
көкжиекке тығылып,

Толық

Мексика

  • 0
  • 0

Өзендердің сағасын,
Теңіздердің жағасын
Мекендеген халықтар не заманнан.
Көкірегін Жердің еміп өтсем деп,

Толық

Қарап көріңіз