Өлең, жыр, ақындар

Құлан

  • 14.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2602
Арғымақтай тұлғалы,
Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,

Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,

Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,

Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.

Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дауыл - менің жүрегімнің аңсары

  • 0
  • 0

Сұқ найзаны, төк терді –
шықсын естен күлкі де!
Самға, түнек от демді,
қар шапанды сілкіле!

Толық

Ағалар

  • 0
  • 0

Ағалар асқар
тауым ғой
асқақтап тұрған көк тіреп,
Жабықтырғанда

Толық

Тойымсыздық

  • 0
  • 0

Мал бағып, нан таппаймын терек егіп,
дүниенің тегін нәрін келем еміп.
Араным ашылғандай тойымсызбын –
мен осы жүргем жоқ па кереленіп?

Толық

Қарап көріңіз