Өлең, жыр, ақындар

Құлан

  • 14.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2689
Арғымақтай тұлғалы,
Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,

Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,

Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,

Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.

Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен онымен қай кезде көрісемін

  • 0
  • 0

Мен онымен қай кезде көрісемін?
Қашан?
Қашан?
Айтшы сен соны, сенім?

Толық

Қажет емес

  • 0
  • 0

Кораблі қажет емес жырақтың –
теңіз жақты түн жапқан.
Ақ төсекке белгісіндей жұмақтың
шақырасың түу жақтан.

Толық

Билік деген – бір айдын

  • 0
  • 0

Билік деген – бір айдын
ақылсызға жел берер:
кенжесіндей құдайдың
алшаңдайды пенделер.

Толық

Қарап көріңіз