Өлең, жыр, ақындар

Құлан

  • 14.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1974
Арғымақтай тұлғалы,
Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,

Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,

Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,

Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.

Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тек осы жер

  • 0
  • 0

Сөздерге де, өңдерге де енді ешқашан сенбеймін,
бұдан былай көзім көрмей, ешкімге де ермеймін.
Бұдан былай мына менің өзімде де күмән бар –
сендер де енді мені алдымен отпен, қанмен сынаңдар!

Толық

Әкеме

  • 0
  • 18

Әкем біреу, анам да біреу менің,
Мен жығылсам сүйенер тіреулерім.
Олар барда мереке, көрген емен
Қабақтарын шытқанын, түнергенін.

Толық

Басқа жол жоқ

  • 0
  • 0

Қар бораннан шыға алмадым,
қуанамын өлімге.
Сен алдымда бұлаңдадың,
үміт шашып көңілге.

Толық

Қарап көріңіз