Олар өлең оқиды
- 0
- 0
Қадалғанда сенің жарқын жанарың,
жырларымның шатастырдым беттерін.
Әуенінен жаңылғандай бар әнім,
ақылымды қарға көміп кеткенің.
Құлан
Арғымақтай тұлғалы,Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,
Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,
Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,
Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.
Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Желмен сырласу
- 0
- 0
Сен неге бүгін шапқылап
аулама келіп құлайсың?
Терезелерді қаққылап,
біресе сыңсып жылайсың.
Қала қандай әдемі! Түнгі қала!
- 0
- 0
Қала қандай әдемі! Түнгі қала!
Түнгі қала құшқандай нұрды ғана.
Төбесінде мүлгиді кеудесіне
Ай қадаған көгілдір бір мұнара.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Көркем
Күшті жазылған -
Умида
Bu juda zo'r ajoyib -
Бақтыгүл
Шілде 10 -
Медина
Керемет
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі