Өлең, жыр, ақындар

Құлан

  • 14.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1860
Арғымақтай тұлғалы,
Шалғын дала – құндағы,
Дүбірімен тұяқтың
Думандатқан жылғаны,

Жерін тастап кетпеген,
Шапқанда жел жетпеген,
Өз басының қамы үшін
Досын іштен теппеген,

Кең даласын – тұрағын,
Жүзіп ішкен бұлағын,
Жанын салып қорғаған
Жанындағы сыңарын,

Еркін жұтқан күн нұрын,
Кең даланың дүлдүлін,
Не қиындық туса да,
Тастамаған бір-бірін.

Білесің бе бұл аңды?
– Білемін. Ол – құлан-ды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Атыңдар, ақ таңдарым, арайларым

  • 0
  • 0

Атыңдар, ақ таңдарым, арайларым,
арайдан үміт тұнған тарайды ағын.
Шашыңдар шуақтарды, кеуде-ұядан
қияға қанат қақсын сан ойларым!

Толық

Тойымсыздық

  • 0
  • 0

Мал бағып, нан таппаймын терек егіп,
дүниенің тегін нәрін келем еміп.
Араным ашылғандай тойымсызбын –
мен осы жүргем жоқ па кереленіп?

Толық

Жекеменшікке талпыну

  • 0
  • 0

Сүйе алмаймын -
сүйгім келіп тұрса да есім кетіп
(мейлің мені сол үшін кешірме түк),
болмағандай ештеңе барасың ғой,

Толық

Қарап көріңіз