Өлең, жыр, ақындар

Археология

  • 24.04.2020
  • 0
  • 0
  • 5804
Жер үстінде қызыл төмпек құм қалды,
Талай шөптің қыршып кетті тамырын,
Археолог қырнап-жонып жылдарды,
Ғасырлардың аршып жатыр қабығын.
Қасапшыдай қос білегін сыбанып,
Қолда пышақ жалақ-жалақ етеді.
Жердің төсін көптен жапқан құлазып,
Ту биенің сүбесіндей кеседі.
Археолог таңдайын көп қағады,
Қасапшыдай қалың майға сүңгіген,
Қызыл оба - қызылы жоқ жабағы,
Жауыз жылдар бауыздаған сүңгімен.
Қызыл оба - қызылы жоқ жабағы,
Жауыз жылдар жайратыпты сүңгімен.
Археолог, аялдашы шамалы,
Бұл күннің де ет-жүрегін үңгімей.
Археолог - күрең білек қасапшы,
Ғасырлардың ішек-қарынын ақтарды.
Жер астынан тауып тат-тат масақты,
Сүртіп жатыр ұшындағы жас қанды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«Аға!» - дедің, бұрылдым

  • 0
  • 7

«Аға!» - дедің, бұрылдым
Ұп-ұзын екен бұрымың.
«Аға!» - дедің, қарадым:
Жарқылдап тұр жанарың.

Толық

Жазғы күн шапағын

  • 0
  • 0

Нұр төкті ай алапқа
Тіліп түн мұнарын,
Төніп ақ тамаққа
Қанбайды құмарым.

Толық

Дастархан жыры

  • 0
  • 2

Уа, достар, бүгін неткен керім еді,
Қыздар да қысырақтай керіледі.
Қара көз төңкерілсе төңірекке
Жалын от жанарынан төгіледі.

Толық

Қарап көріңіз