Өлең, жыр, ақындар

Арғымақ

  • 24.04.2020
  • 0
  • 1
  • 9369
Қыпшақтардың ой-хой, құба жондары-ай,
Жер тарпыған тұлпарын айт, тұлпарын!
Шар айнадай сауырына қомдап ай,
Арғымақ жүр
Көк шалғынға-көк кілемге
Сүртіп мүйіз үлтанын.
Берші менің тақымыма біреуін,
Жеті қиян жер түбіне асайын.
Арғымақтай аласұрған жүрегім
Шапшып-ақ тұр,
Оны қалай басамын.
Атылайын арғымақтың жалына,
Соңымда тек сақ-сақ күліп дос қалсын.
Балғын шалғын айналып көк жалынға
Нөкер болып артымда ақ шаң топтансын.
Шаппай тұлпар кісінеме атпын деп,
Шабайықшы шаң қоңдырмай етіне.
Шабайықшы көп жыл тыныш жаттың деп.
Момын қырдың былш-былш ұрып бетіне.



Пікірлер (1)

Гулбану

“Арғымақ” Олжас Сүлеменовтікі ғой

Пікір қалдырыңыз

Төзім жыры

  • 0
  • 2

Бүтіннің бәрі тесіліп,
Тесіктің бәрі көміліп,
Бойшаңның бәрі кесіліп,
Толының бәрі төгіліп,

Толық

Қандай екен сүйіктіңнің жанары

  • 0
  • 2

Келісті екен, келісті екен ғашығың.
Айтып жібер біз де естиік, аты кім?
Білем шашын, білем қасын, көзін де,
Бірақ, атын әлі білмен өзім де.

Толық

Археология

  • 0
  • 0

Жер үстінде қызыл төмпек құм қалды,
Талай шөптің қыршып кетті тамырын,
Археолог қырнап-жонып жылдарды,
Ғасырлардың аршып жатыр қабығын.

Толық

Қарап көріңіз