Өлең, жыр, ақындар

Арғымақ

  • 24.04.2020
  • 0
  • 1
  • 9371
Қыпшақтардың ой-хой, құба жондары-ай,
Жер тарпыған тұлпарын айт, тұлпарын!
Шар айнадай сауырына қомдап ай,
Арғымақ жүр
Көк шалғынға-көк кілемге
Сүртіп мүйіз үлтанын.
Берші менің тақымыма біреуін,
Жеті қиян жер түбіне асайын.
Арғымақтай аласұрған жүрегім
Шапшып-ақ тұр,
Оны қалай басамын.
Атылайын арғымақтың жалына,
Соңымда тек сақ-сақ күліп дос қалсын.
Балғын шалғын айналып көк жалынға
Нөкер болып артымда ақ шаң топтансын.
Шаппай тұлпар кісінеме атпын деп,
Шабайықшы шаң қоңдырмай етіне.
Шабайықшы көп жыл тыныш жаттың деп.
Момын қырдың былш-былш ұрып бетіне.



Пікірлер (1)

Гулбану

“Арғымақ” Олжас Сүлеменовтікі ғой

Пікір қалдырыңыз

Тағдыр мынау жемістің

  • 0
  • 3


Тағдыр мынау жемістің
Қайсысын маған арнаған:
Анасы - ару келісті,
Қызы да одан қалмаған.

Толық

Ойлар

  • 0
  • 2

Дүние деген жәрмеңке:
Келдің екен - көріп кет!
Дүние деген жәрмеңке:
Алдың екен - беріп кет!

Толық

Аю мен дәрі

  • 0
  • 3

Аю жатты ауырып,
Безіп астан, дәмнен де.
Кетсін деп ол сауығып
Дәрі келді жәрдемге.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар