Өлең, жыр, ақындар

Пятигорск

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1844
Ішін өртеп бір жалын,
Ерте тұрған ғашық күн,
Сүйгенінде шыңдарын
Бестау менен Машуктің.
Бүкіл қала тұрады,
Оянып таң нұрымен.
Омырауын жуады,
Екі таудың суымен.
Салмасын деп байбалам,
Бірдей көріп екеуін.
Жалғыз өзі жайлаған
Екі таудың етегін.
Көз алдында тау тұнып,
Өзен де тұр «жылап тал»,
Таста бүркіт талпынып,
Тасырлаған бұлақтар.
Құз қиядан құлаған,
Еріп су боп мұз белі.
Күнде дауыл сұраған,
Жатыр ақын іздері.
Таңғы лебі ауаның,
Жапыраққа тұнғандай.
Ақ денесін қаланың,
Шипа сулар жуғандай.
Ерте тұрып ол бұрын,
Сақтағандай жұрт үшін —
Жас ауаның мөлдірін,
Бұйра бұлақ күлкісін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табa hah

  • 0
  • 0

Жазда оны жаңбырлы бұлт суарған,
Күзде оны күн пісіріп шығарған,
Жатыр алда күреңітіп таба нан
Қазақ үшін қасиетті құраннан.

Толық

Алтай таулары

  • 0
  • 0

Ақ қайың қызыл шырпылы
Жолымды күтті жеңгелер.
Кеудеме құйды күлкіні
Сылдырап бұлақ — теңгелер.

Толық

Қош бол, тобыл аруы

  • 0
  • 0

Менмін адал ар ұлы,
Қазғаным жоқ саған ор.
Қош бол, Тобыл аруы,
Қош бол енді, аман бол!

Толық

Қарап көріңіз