Өлең, жыр, ақындар

Пятигорск

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1757
Ішін өртеп бір жалын,
Ерте тұрған ғашық күн,
Сүйгенінде шыңдарын
Бестау менен Машуктің.
Бүкіл қала тұрады,
Оянып таң нұрымен.
Омырауын жуады,
Екі таудың суымен.
Салмасын деп байбалам,
Бірдей көріп екеуін.
Жалғыз өзі жайлаған
Екі таудың етегін.
Көз алдында тау тұнып,
Өзен де тұр «жылап тал»,
Таста бүркіт талпынып,
Тасырлаған бұлақтар.
Құз қиядан құлаған,
Еріп су боп мұз белі.
Күнде дауыл сұраған,
Жатыр ақын іздері.
Таңғы лебі ауаның,
Жапыраққа тұнғандай.
Ақ денесін қаланың,
Шипа сулар жуғандай.
Ерте тұрып ол бұрын,
Сақтағандай жұрт үшін —
Жас ауаның мөлдірін,
Бұйра бұлақ күлкісін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шекара

  • 0
  • 0

Шеп құрып ап шекараның шетіне,
Тұр бағандар терең бойлап бекіне.
Бір жағы ашық, ал бір жағы күп-күңгірт,
Жалпақ аспан жарылғандай екіге.

Толық

Рудный қаласы

  • 0
  • 0

Жоқ деген бұл даладан етер үміт,
Темірдің алды тауып мекенін жұрт.
Тобылдың жағасына тұра қалды,
Жас қала күмбездері көтеріліп.

Толық

Вокзалдар

  • 0
  • 0

Көкірегін тұман ыстап,
Жатты отта жанып өмір.
Вокзалдар шығарып сап,
Тұрды жылап ағыл-тегіл.

Толық

Қарап көріңіз