Өлең, жыр, ақындар

Күн батқан соң

  • 24.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1238
... Көгіс тартып тұр безеріп қыр үсті,
қоя аурудан айықпаған баладай.
Кәрі шыңдар бір-біріне суысты,
бір суық леп кезіп жүрді жағалай.
Тау әжімі терең тартып барады,
бір қаталдық тұрды жұртқа білінбей.
Сайдың бетін жеңіл мұнар жабады,
жеңіл мұнар жасыл көлдің түбіндей.
Мұнартты тау
қалжырады-ау ол анық,
тастады ма таскөмір-бұлт жаныштап?
Аспан, міне, келді жерге таянып,
шың барады бірте-бірте алыстап.
Алыстағы трактордың гүрілі тауға соғып,
жаңғырыға құлады.
Түсті иыққа Алатаудың бұрымы,
сыңғыр етті ақ бұлақтың құлағы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас...

  • 0
  • 0

Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас,
амандасуға созған қолыңды ұстап «қош!» дедім.
Сөндіргенше үмітіңді сенің жас,
өзім неге сол арада өшпедім!..

Толық

Мінезім жеңілдеу ғой кейде менің...

  • 0
  • 0

Мінезім жеңілдеу ғой кейде менің.
Күлгенім, күрсінгенім, сөйлегенім –
Бәрі де көрінген-ді саған жұмбақ,
Екеуміз таныс болған сонау жылда-ақ.

Толық

Ақ саусақ билейді, билейді...

  • 0
  • 0

Ақ саусақ билейді, билейді
кәдімгі ақ мата үстінде.
Көк жіпті сұр ине сүйрейді,
көк ала кестелер түсті де

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар