Өлең, жыр, ақындар

Күн батқан соң

  • 24.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1246
... Көгіс тартып тұр безеріп қыр үсті,
қоя аурудан айықпаған баладай.
Кәрі шыңдар бір-біріне суысты,
бір суық леп кезіп жүрді жағалай.
Тау әжімі терең тартып барады,
бір қаталдық тұрды жұртқа білінбей.
Сайдың бетін жеңіл мұнар жабады,
жеңіл мұнар жасыл көлдің түбіндей.
Мұнартты тау
қалжырады-ау ол анық,
тастады ма таскөмір-бұлт жаныштап?
Аспан, міне, келді жерге таянып,
шың барады бірте-бірте алыстап.
Алыстағы трактордың гүрілі тауға соғып,
жаңғырыға құлады.
Түсті иыққа Алатаудың бұрымы,
сыңғыр етті ақ бұлақтың құлағы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің елім

  • 4
  • 11

Көкірегімнің үміті мен тілегі
Күй боп түлеп, күн боп шығып күледі.
Күн астында көк төбелер түледі —
Менің елім, менің елім — гүл елі!

Толық

Бұлақ

  • 0
  • 0

"Жатпа, бұлақ, алға асық,
қопарып бақ, қозғап бақ.
Бұлақ болып алғасын
бұрқырау да сөз боп па?!

Толық

Сұрақ

  • 0
  • 0

Жер байғұстың бағына,
әй, жаумады-ау, жаумады.
Тұр ма ана бұлт тағы да
басқа жаққа ауғалы?!

Толық

Қарап көріңіз