Ауадан, гүлден

Ауадан, гүлден,
күн менен түннен,
Білмеймін, неге қызғанам?
Желменен ұшқан жапырақтан да,
Селк етіп, жаным сыздаған.
Күлкімнің өзі күмілжіп барып,
ғайып болғанда, көзімнен,
Осынау дауыл, алапат күйдің,
Баянын таппай,безінем.

Есімің сенің айтылған мезет,
Күбірлеп өзге еріннен.
Шабытым көзсіз шарқ ұрған мезет,
Қызғанып кетем сені мен.
Сүюдің мұнша азабы барын,
Қалайша бұрын ұқпағам?
Ғаламға іңкәр,
Ғажайып едім,
Өзімді қалай құтқарам?

Жап-жарық менің әлемім кейде,
үздіксе ессіз ғаламнан.
Нәп-нәзік үнім,сәлемім кейде,
Жалт етсе,бөгде жанардан.
Дәл солай сен де қызғанып мені,
Ес-түссіз құлай сүйіп пе ең?
Жалғызым сені,
қызғанады екем,
күнәсіз осы кейіппен.

---