Өлең, жыр, ақындар

Жер мен Көктей таныдым ба алыпты?

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1858
Жер мен Көктей таныдым ба алыпты?
Кеудемдегі сүйемін бе жарықты?

Ізгілікте бар ма менің үлесім?
Кім жеңеді кереғарлық күресін?

Күллі әлем алақандай ап-анық,
Күллі жанар бір нүктеге қадалып,

Күрсінеді ғалам іштен тынғандай,
Күнтізбеден күліп шығар күн қандай?

Көзді арбаған бақ па, сор ма, маңызды?
Жаратқаным тіл қататын тәрізді.

Жер бетіне жетпей бәлкім, мейірім?
Сынап жатыр адамзаттың пейілін.

Күбірлейді жаһан үні құлақта,
Күмілжіген жан менен тән сынақта.

Күллі әлемді қауызына сыйдырып,
Батқан күнді базынасыз сый қылып,

Бір тамшыдан мына мені жаратқан,
Құдіретпен сәтім көп пе санасқан?

Аспан үнсіз тағылымын төккенде,
Шұғыласы маңдайымнан өпкенде,

Өтедім бе жер ананың қарызын?
Өтедім бе адамзаттың парызын?

Қарашыққа үміт жасын тұндырып,
Көлбеңдейді ғұмыр дейтін құндылық.

– Жер ананың сақтай гөр, – деп бесігін,
Тәңірімнен сұрап тұрмын кешірім...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жанарда жалт еткен үміт

  • 0
  • 0

Жанарда жалт еткен үміт,
жарқылым үшін,
Жүректегі «адалдық» дейтін алтыным үшін,
Сатқындық көріп, бейуақыт жабырқап келсем,

Толық

Досты сағыну

  • 0
  • 0

Болса да жаным сергелдең,
Өлеңді ғана дем көргем,
Асу да асу белдерден,
Құла дүз, елсіз, шөлдерден,

Толық

Сенің атың — сағыныш

  • 0
  • 0

Іздеген кім,
ол күндердің дерегін.
Естілмейді ерке күлкім,
ерек үн.

Толық

Қарап көріңіз