Өлең, жыр, ақындар

Ғарыш жақтың сәулесі

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 2707
1
Көркем гүлге толған кезде қолатым,
Көкірекке кестелі мұң қонатын.
Өзегі кең өлең деген өлкеде,
Қиялымның қақтырып ем қанатын.

Үкі тақтым тұмар етіп ырымды,
Шоқтығына ой жалғадым ілімді.
Әлқиссамды әуенімен тербетті,
Сол қара өлең, бәз баяғы, бұрынғы.

Сол бір әуен жүрегімді тербеген,
Тұма болып тұнып жатты шерлі өлең.
Жалынымен жанға маза бермеген,
Ғарыш жақтың сәулесі ғой ол деген.

Тәтті әуендей естілетін кереңге,
Сәуле түсті жүректегі шеменге,
Өлең ғана жеткізеді көзіңді,
Ақын тағдыр ақиқаты дегенге.

2
Жабықтырса жадағай күн, жалған үн,
Ақиқаттың алдаспанын қармадым.
Таңдап берген сыйы ғой деп Алланың,
Мен өлеңге өмірімді арнадым.

Атақ-даңққа ұмтылмадым ел сынды,
Еңселі үйге жұмсағам жоқ елшімді.
Үнсіз ғана еңбек еттім ерінбей,
Түнделетіп қара өлеңге тер сіңді.

Түн ішінде жалғыз қалып шеріммен,
Қияндағы қиялдарға берілгем.
Өлең деген жанның тылсым сыры ғой,
Бір ұялшақ қыз сияқты көрінген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Матрица

  • 0
  • 0

Өткінші өмір өркешіне өңгерген,
Ирек қамшы ит тірлікті мен көргем.
Есіл дүние – ескі қалып, көне мұң,
Есті жанды шығармайды шеңберден.

Толық

Жол айырық. Өкініш

  • 0
  • 0

Албырт шақта өлең дестік, жыр дестік,
Адал достың арманымен бірге өстік.
Өмір жолы екі айырды біздерді,
Өтті бізден бір беймәлім білместік.

Толық

Ардың аппақ түріндей ғой қар деген

  • 0
  • 0

Ақ көбелек қанаттары дірілдей,
Бұтақтарға қонып жатыр білінбей.
Ақ қайынды тербетеді тіршілік,
Ұяң қыздың ұйқыдағы түріндей.

Толық

Қарап көріңіз