Өлең, жыр, ақындар

Баспалдақ

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 840
Жалғанға жылап келіп жас анадан,
Ажалдан аждаһадай қашады адам.
Қазған көр құтқармапты Қорқытты да,
Қобыздың қоңыр мұңын тасалаған.

Артында аңырар жұрт, досы қалып,
Адамның ақіреті осы ма анық.
Ажалың қуып сені жүрмейді екен,
Алдыңнан тұрады екен тосып алып.

Ей, Ажал, алыспысың, жақынбысың,
Бір белде мені күтіп жатырмысың.
Алланың өзі сүйіп өлең берген,
Сен мансұқ ете алмассың ақынды шын.

Білемін бұл өмірден өтерімді,
Табармын мәңгіліктен мекенімді.
Өлмейтін өлең жазған ақын көкке
Ажалды баспалдақ қып көтерілді.

Ажалым – аяулымсың сен де менің!
Өлім бар деген сөзге сенбеп едім.
Ғарышқа аттанарда мен өзіңді,
Өлеңнің тақымына өңгеремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аларман

  • 0
  • 0

Адам деген аларман,
Алу үшін жаралған.
Айналасын жалмаған,
Ала көңіл шабарман.

Толық

Эзоп

  • 0
  • 0

Ежелдегі Эзоп деген кісіңнің,
Жан айқайын енді ғана түсіндім.
Сор заманның самай тері сияқты,
Мазмұн көшіп, өзгергені пішіннің.

Толық

Жалғыз жүрекпен

  • 0
  • 0

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Толық

Қарап көріңіз