Өлең, жыр, ақындар

Найзатас

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 396
Бұлттарды дүлей жосылған,
Найзатас ұшы түйреген.
Айналдым әзиз басыңнан,
Құлжалар ғана билеген.

Сай-салаң жұрттың жыр-әні,
Бұлағың күйдей шертілген.
Қыраның алғыр, қырағы,
Желтаудан ұшып желпінген.

Әсемдеп Тәңір қалаған,
Сыры бар Сендік тастың да.
Төсінде жортқан абадан,
Тағдыры табан астында.

Осындай ғажап өлкенің,
Сұлуы таймас ғұрпынан.
Үр қызы сүйер еркегін,
Қар қызы ғашық сыртынан.

Шабытты шыңнан шақыртып,
Өлең отына шарпылғам.
Шөгетін атан, ат үркіп,
Найзатас-сенің нарқыңнан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызағаш

  • 0
  • 0

Қызағаш... қырау сырғалы...
Қолында – күміс білезік.
Мыстан-жел осып тырнағы,
Жаныңды тұр ма мұң езіп?!

Толық

Абадан

  • 0
  • 0

Тәңір-Ійем – Тау.
Ақпан...
Нұр бусанта, таң атқан.
Сирағымда – жау-қақпан.

Толық

Меланхолия

  • 0
  • 0

Жегідей жейді кей мұңым,
Ішімнен жүрмін кетіліп.
Келмеске кеткен күндерім—
секірген секек кекілік!..

Толық

Қарап көріңіз