Түнгі жол…

Жар болшы, жалғыз Жасаған,
Мінгенім тарпаң-қашаған.
Қайрақ тастарға қамығып,
Қасаң тағасы босаған.

Ұлар ұшатын ұлы Шың,
Естілді демің, тынысың.
Санама үрей сілтейді,
Суырып бұлттар қылышын.

Қалқан жасадым қажырдан,
Əлсіреп кетпес əзір жан.
Жалғанның көзі жанып тұр,
Жапалақ ұшқан қожырдан.

Кемпіртас отыр жүреден,
Тау-тасты кезіп жүр өлең.
Меңіреу құздар мелшиіп,
Мүйізін Айға тіреген…

Адастырмашы, о Далам,
Жебеші Тəңір-тағалам!
Темірқазықтан түңіліп,
Жол сұрап келем Обадан.

Тізгінін тастап күреңнің,
Еркіне енді жібердім.
Тұманнан сүрлеу суырып,
Шатқалға тағы тірелдім.

Шыдамның шолақ шылбыры
ұстатпай, тағы сырғыды!..
Осындай азап –
Аспанға ұшырар мені бір күні…

---