Жоқтау (тапсырыспен шығарылған)

Апам-ау кеткенің бе шыныменен?!
Топыраққа көмілді ме суық денең.
"Рақмет, айналайын!" - деп анама,
Айтатын оянушы-ем сөздеріңнен.

Мәпелеп жас баладай бағып жүрген,
Аузына жылы-жұмсақ салып жүрген.
Жан апа "қош" - дедің де кете бардың,
Бөлмеңіз қаңырап тұр, төсегіңмен...

Бетіңді жуушы едік, қолыңменен..
Киіміңді кигізуші ек кір тимеген.
"Аллаһым разы болсын!" - деген даусың,
Құлақта жаңғырығып қалып кеткен.

Тосаппен шай беруші-ек тәтті қылып,
Ботқаңа май қосушы ек, сүт пісіріп.
Сәт сайын ауыстырып жөргегіңді,
Жүруші-ек асты-үстіңе мың бір түсіп.

Сол тірлік сап тиылып, тып-тыныш боп,
Отырмыз енді апа, қолымыз бос.
Анашым әлі сенбей сан жылап жүр:
"Расымен кеткені ме, енемнің?"- деп.

Ұстаған әр дүниең қолыңа алып,
Қасық, табақ, ыдысың бәрі қалып.
Сіз жайлы естелікті паш етеді -
Дүниенің жалғандығын еске салып.

Жан апау ұйқың тыныш, жайлы болсын,
Қабірің - жарық, топырағың - торқа болсын!
Артыңда ұрпақтарың дұға етуде -
Жаратқан еш тоқтаусыз қабыл етсін!

27.11.2025

---