Өлең, жыр, ақындар

Қызағаш

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 331
Қызағаш... қырау сырғалы...
Қолында – күміс білезік.
Мыстан-жел осып тырнағы,
Жаныңды тұр ма мұң езіп?!

Шашбауың – сары алтыннан,
Бойыңнан тапқан жарасым.
Айнымай осы қалпыңнан,
Ақылды арбап аласың.

Қайтқан құс қош деп шырқаса,
Билейсің неге ырғалып?
Бөлмейді көңіл жұрт аса,
Отырмын ойға шырмалып.

Күн сүйген маңдай, төбеңнен,
Бұлттар да көшті жосылып.
Тамырың соғар тереңнен,
Жүрекпен бірге қосылып.

Ал, Жаным - Күзде мұздағыш,
Көктемге әлден зарығам.
Қараша-күзгі қызғаныш
Аязбен тәнді қарыған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құмай

  • 0
  • 0

Шақшабас, шашаққұлақ, дөңес маңдай,
Қабысқы қарыны – жылқы таң асқандай.
Қыранкөз ұмтылғанда аңды көріп,
Алтынбас-адырнадан жебе ұшқандай!

Толық

Дала төлі

  • 0
  • 0

Қияққұлақ құлын-жондарға
бәйіт оқиды паң қарға.
Желіні жер сызған көп бұлттар
жата кетпекші жарларға…

Толық

Қараша

  • 0
  • 0

Қоштасу айы – қараша.
Үйренді дәтім Жалғанға.
Мұңның өзі де – тамаша,
Өмірді ұға алғанға?

Толық

Қарап көріңіз