Өлең, жыр, ақындар

Сенің атың — сағыныш

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1843
Іздеген кім,
ол күндердің дерегін.
Естілмейді ерке күлкім,
ерек үн.
Ең аяулы мезеттердің жоғалған,
Екеуміз де сұрамадық себебін.
Екеуміз де үнсіздікке байландық,
Бір үміттің талғажау ғып қорегін.

Тәрк еттік те,
Ғажайыптың барлығын,
Сен де,
Мен де құлатпадық ар жүгін.
Жанарымнан төгілсе де бар мұңым,
Жүрек дейтін жалғызыма сыбырлап,
Жаратқанның құлай сүйдім жарлығын.

Сен бе,мен бе,
жете алмаған байыпқа?
Тағдырымды шын ұнаттым,айып па?
Жазмышымдай менің жұмбақ шешімім,
Қиянаттай сенің қатал кесімің,
Тіл қата алмай,
Қол бұлғадым ғайыпқа.
Бұл күндері
Сенің атың сағыныш,
Тербетілген «ғұмыр» атты қайықта.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көздерімнен күнді өшіргім келмейді

  • 0
  • 0

Көздерімнен күнді өшіргім келмейді,
Жалт еткен сәт,
жарты әлемді жылытқан.
Жүрегімнен жырды өшіргім келмейді,

Толық

Үнсіздіктің ұлылығын ұқтырып

  • 0
  • 0

Үнсіздіктің ұлылығын ұқтырып,
Жанарларға сағыныштан шық тұнып.
Әр күн сайын,
Бақыт кейпін безбендеп,

Толық

Телефон

  • 0
  • 0

Таңсәріде,
түн қойнында, бесінде,
Телефонға үңілеміз несіне?
Тәрк еткендей ғұмырыңның бар мұңын,

Толық

Қарап көріңіз