Өлең, жыр, ақындар

Сенің атың — сағыныш

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1769
Іздеген кім,
ол күндердің дерегін.
Естілмейді ерке күлкім,
ерек үн.
Ең аяулы мезеттердің жоғалған,
Екеуміз де сұрамадық себебін.
Екеуміз де үнсіздікке байландық,
Бір үміттің талғажау ғып қорегін.

Тәрк еттік те,
Ғажайыптың барлығын,
Сен де,
Мен де құлатпадық ар жүгін.
Жанарымнан төгілсе де бар мұңым,
Жүрек дейтін жалғызыма сыбырлап,
Жаратқанның құлай сүйдім жарлығын.

Сен бе,мен бе,
жете алмаған байыпқа?
Тағдырымды шын ұнаттым,айып па?
Жазмышымдай менің жұмбақ шешімім,
Қиянаттай сенің қатал кесімің,
Тіл қата алмай,
Қол бұлғадым ғайыпқа.
Бұл күндері
Сенің атың сағыныш,
Тербетілген «ғұмыр» атты қайықта.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біз екеуміз ойда жоқта кезіктік

  • 0
  • 0

Біз екеуміз ойда жоқта кезіктік,
Тағдыр ма екен?
ұқпадым.
Жан едім мен - жүрегі шер,

Толық

Жанарда жалт еткен үміт

  • 0
  • 0

Жанарда жалт еткен үміт,
жарқылым үшін,
Жүректегі «адалдық» дейтін алтыным үшін,
Сатқындық көріп, бейуақыт жабырқап келсем,

Толық

Бақыт кейде болады екен қас қағым

  • 0
  • 0

Бақыт кейде болады екен қас қағым.
Ғайыбыңды кім білген?
Кездер қайда?
көздерімде күн күлген,

Толық

Қарап көріңіз