Өлең, жыр, ақындар

Орман

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1559
Сыңсиды, сыңсиды ну орман,
Ну орман – баяғы ну орман.
Кей бұта тым кештеу көгеріп,
Кей бұта тым ерте қуарған.
Ну орман… әндетіп күні-түн
Тербейді өзінің үмітін.
Сыңсиды, сыңсиды қара орман,
Төсінде тұр тұнып бар арман.
Бұл орман – кәрі ғой,
Шаштары болмаса да ағарған.
Жапырақ – көк ала, сары ала
Қалтылдап аулаққа бара ма!
Ну орман – кәдімгі бір орман,
Мыңдаған бұтақтан құралған.
Мың бұтақ тілінде сөйлейді
Бір орман.
Кейде орман сылайды бойын жәй,
Ойлары тұрғанда қойылмай.
Сол орман рухын етеді құс мазақ,
Сабырлы адамның ұшқалақ ойындай.
Басында бар қиял, бар талап
Орман тұр алды – көл, арты – алап;
Мәз боп тұр көктемді көтеріп,
Көкжиекті арқалап.
Ну орман тұр сыңсып. Күн айық,
Жел есті желпініп, тыңайып.
Бұл орман – орман боп жырлайды,
Орман боп мұңайып.
Әр бұтақ өзінше – бір кеуде
Қақы жоқ кірлеуге, күлмеуге.
Орманға шынымен еліктеп көрер ем,
Біреулер күлмей ме?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Партия

  • 0
  • 0

Ал, партия, сенің күнің бұл туған,
Өз толқының өзенімде бұлқынған.
Сүйемін мен, сүйемін мен өзіңді
Адам үшін – алға ғана ұмтылған.

Толық

Туған жер туралы

  • 0
  • 0

Міне, міне тірі гүлдер, тірі гүлдер тұр өсіп,
Бұл далада бақыт шақтың баяны үшін күресіп...
Өткен күндер дауылымен құмдар толқып шайқалған,
Сол бір дауыл талай ізді кетті-ау көміп, майталман!

Толық

Түс

  • 0
  • 0

Атқа мініп жүрем ылғи,
қыстығып
мінген атым кісінеп, не пысқырып,
Желіс салып, кейде өзімше жетісіп,

Толық

Қарап көріңіз