Өлең, жыр, ақындар

Орман

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1912
Сыңсиды, сыңсиды ну орман,
Ну орман – баяғы ну орман.
Кей бұта тым кештеу көгеріп,
Кей бұта тым ерте қуарған.
Ну орман… әндетіп күні-түн
Тербейді өзінің үмітін.
Сыңсиды, сыңсиды қара орман,
Төсінде тұр тұнып бар арман.
Бұл орман – кәрі ғой,
Шаштары болмаса да ағарған.
Жапырақ – көк ала, сары ала
Қалтылдап аулаққа бара ма!
Ну орман – кәдімгі бір орман,
Мыңдаған бұтақтан құралған.
Мың бұтақ тілінде сөйлейді
Бір орман.
Кейде орман сылайды бойын жәй,
Ойлары тұрғанда қойылмай.
Сол орман рухын етеді құс мазақ,
Сабырлы адамның ұшқалақ ойындай.
Басында бар қиял, бар талап
Орман тұр алды – көл, арты – алап;
Мәз боп тұр көктемді көтеріп,
Көкжиекті арқалап.
Ну орман тұр сыңсып. Күн айық,
Жел есті желпініп, тыңайып.
Бұл орман – орман боп жырлайды,
Орман боп мұңайып.
Әр бұтақ өзінше – бір кеуде
Қақы жоқ кірлеуге, күлмеуге.
Орманға шынымен еліктеп көрер ем,
Біреулер күлмей ме?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ей, күншуақ, құйыла бер жерге осы

  • 0
  • 0

Ей, күншуақ, құйыла бер жерге осы,
Ей, күншуақ – дүниенің зердесі.
Шуақ болып жарқырашы, алғы күн,
Не берсең де – көлеңкелеп бермеші.

Толық

Сені ұйқас өрмегелі түнделетіп

  • 0
  • 0

Сені ұйқас өрмегелі түнделетіп
Кетіпті-ау айлар бітіп, күндер өтіп.
Қызық сөз, қыңыр ойлар, болды кезің
Менің де ыңғайыма бір көнетін.

Толық

Уақыт-қонақ

  • 0
  • 0

Келді ме сыншыл қонақ Уақыт деген?!
Соны күтіп талайдан жатыпты өлең.
Қара дойыр сүйретіп Уақыт кірді, —
қорқып кетіп бір сөзім атып тұрды.

Толық

Қарап көріңіз