Өлең, жыр, ақындар

Алатау ақ кеуде, ай-құлып

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1313
Алатау ақ кеуде, ай-құлып,
Ақырын еседі түн лебі.
Аспанмен бірге ол қайғырып,
Аспанмен бірге ол күледі.
Тасиды ол, бұлттарды тасиды,
Арқалап түндерден түндерге,
Түн келсе тұнжырып жасиды,
Күн келсе қуанып бұл жерге.
Білмейді ол өтірік құбылып,
Жасырмас самайда бар ағын.
Жақсы ғой осындай ұлылық
Бағатын әлемнің қабағын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Анау келген кім болды екен, біліп келші кім екен...

  • 0
  • 0

Анау келген кім болды екен, біліп келші кім екен?
Батырлық па?– Өз төрімде күтіп алам, түнетем.
Байлық болса қулау болар, тура қара көзіне.
Кім де болса алдамасын, алданбасын өзі де.

Толық

Жүректегі азын-аулақ қазынадан

  • 0
  • 0

Жүректегі азын-аулақ қазынадан
Жылт еткенді жыр етем, жазып алам.
Жырымды жазып алған қазынадан
Желге айдап қоя бердім азынаған.

Толық

Дүние неткен кең еді...

  • 0
  • 0

Дүние неткен кең еді,
Мұнда – көктем, анда – қыс.
Дүние, дүние дегені –
Махаббат, үміт – алданыш.

Толық

Қарап көріңіз