Менің елім
- 4
- 11
Көкірегімнің үміті мен тілегі
Күй боп түлеп, күн боп шығып күледі.
Күн астында көк төбелер түледі —
Менің елім, менің елім — гүл елі!
Қайда ғана, қайда ғана, қарама
Қайда ғана, қайда ғана, қарама,Ұшып жатыр жапырақтар сарала.
Ойнайды олар туған жердің жүзінде,
Ей, табиғат, күзің бе бұл, күзің бе?
Бұлт төмендеп... Жер биіктеп бара ма,
ылай толқын үймеледі жағаға.
Шық үстінде қарауытты ізім де –
Ей, табиғат, күзің бе бұл, күзің бе?
Көрші ауылдың иті тыныш жатпады,
Сақ қой тіпті... О, «құдайдың» атқаны.
Кемпір сыртқа жүгіреді, қызы үйде –
Ей, табиғат, күзің бе бұл, күзің бе?!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Мысық тырнағы
- 0
- 0
Мияулайды ол
есігіме тырмысып;
дос жақтауды, белгі берді, тырналап –
жата бердім терезеге бір қарап.
Ұршық пен домбыра
- 0
- 0
Жіп иірді ол толғанып,
Қолында — сол бір ұршық.
Домбырамды қолға алып,
Мен — күй шерттім ыңырсып.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
айдана
тамаша -
Ислам жирный
Жақсы өлең -
Аружан
Кішігірім болама көп қой -
Сайрамбай Каусар Асхатқызы
Жоқ
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі