Өлең, жыр, ақындар

Қара өлеңім

  • 17.05.2020
  • 0
  • 0
  • 804
Ежелгі аңқау, момын қара өлеңім,
Томсарып тамыршыдай табар емін.
Ыстығым аса қалса жалбызға орап,
Тигізген тынысыма жылы демін.

Кәрі әжем тағып қойған тұмар қайда?
Бейуақыт жас төсімді ашып айға.
Жатқан жыр тепкішектің кестесінде,
Байланған қос қолтырмаш ашамайға.

Жазғырма, жат емеспін, анам мені,
Қозыдай құлағына салған ені-
Жоғалып кетсем егер жаңа жұртта,
Ақ сүтің сол белгіме табар мені.

Азырақ болса да егер, жын-шалығым,
Болар-ау, қанғандықтан жыр сарығым.
Жоғалмас қыл ұйқасың мойнымдағы
Жалғыз тал көгеніңнің бұршағының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлеңке

  • 0
  • 0

Әлемнің тарғыл теңбілі
Жер бетіндегі
Аласы және құласы;
Күнәсі менен сауабы

Толық

Шешеміз – ағаш

  • 0
  • 0

Бір тал жапырақ, жалғыз сояу,
Жоғалмайды бір бүршік –
Бір түйір тозаң,
Бір тамшы бояу.

Толық

Жүлге

  • 0
  • 0

Екі-ауыз сөз екен бұл дүние,
Біріншісін данішпандар айтып кетіпті.
Ендігі қалғаны – екіншісі.
Бірақ, оны да

Толық

Қарап көріңіз