Өлең, жыр, ақындар

Қара өлеңім

  • 17.05.2020
  • 0
  • 0
  • 730
Ежелгі аңқау, момын қара өлеңім,
Томсарып тамыршыдай табар емін.
Ыстығым аса қалса жалбызға орап,
Тигізген тынысыма жылы демін.

Кәрі әжем тағып қойған тұмар қайда?
Бейуақыт жас төсімді ашып айға.
Жатқан жыр тепкішектің кестесінде,
Байланған қос қолтырмаш ашамайға.

Жазғырма, жат емеспін, анам мені,
Қозыдай құлағына салған ені-
Жоғалып кетсем егер жаңа жұртта,
Ақ сүтің сол белгіме табар мені.

Азырақ болса да егер, жын-шалығым,
Болар-ау, қанғандықтан жыр сарығым.
Жоғалмас қыл ұйқасың мойнымдағы
Жалғыз тал көгеніңнің бұршағының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ертең не болар

  • 0
  • 0

Ертең не болар,
Кім бар үй сыртында?
Ұқсайды кешкі іңір
Сәуірдің бұлтына.

Толық

Күнә мен ғибадат

  • 0
  • 0

Қайтыс болған көршіміз былтыр
Жасы жол ортадан өткенде.
Марқұм болды қатыны да биыл
Жыл уағы жеткенде.

Толық

Сүрініп кетпе

  • 0
  • 0

Сүрініп кетпе
Табалдырығы –
Есігінде жат үйдің.
Секілді ол дұшпанына –

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар