Өлең, жыр, ақындар

Уақыт

  • 17.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1218
Уақыт жақсы жолаушы тау айналып,
Күн қызуын күтеді жер табаны.
Таулар ауыр ұйқыдан ерте оянып,
Аспан-теңіз бетіне нұр толады.

Өмір-тамшы, ғасыр бір қызық елес.
Кім мезгілді ұйықтап ойлайтұғын?
Жыл ешкімнің балдызы, жездесі емес,
Етегінен тартып қап ойнайтұғын!

Бір-ақ секунд не бары: Өлсең егер,
Төгіледі нсібек ырыс толы.
Тірлігіңде қадамың күнде өлшенер,
Ертең қайта тігілер уақыт тоны.

Тастап артқа ғасырды тау тұлғалы,
Жыл зуылдап барады болашаққа.
Мезгіл-жүйрік арғымақ астыңдағы,
Талып белі көрмейді, тасырқап та.

Тоқтата алмас бүйірден жанай шапқан,
Соғып өтер жылдардың никел төсі!
Қозғалыстың заңы бұл-су боп аққан;
Уақыт-тентек мезгілдің бір еркесі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шешеміз – ағаш

  • 0
  • 0

Бір тал жапырақ, жалғыз сояу,
Жоғалмайды бір бүршік –
Бір түйір тозаң,
Бір тамшы бояу.

Толық

Жору

  • 0
  • 0

Тыржалаңаш тау,
Бір қабат лыпасы – ақ тұман – бу.
Ұзын-ұзын қыраттар,
Борбайларыңды жу.

Толық

Елес

  • 0
  • 0

Сенің табаның,
Табаныңның астында бар жылылық.
Не нәрсе еді қиялыңдағы ұмытқаның
Ұмыту – өзі бір ұлылық.

Толық

Қарап көріңіз