Шежіре

(Міржақып пен Хақназарға)

Қан-шежіре
тамыр тартқан мәңгіге,
Біздегі қан –
сол ақпарат, сол мүдде.
Жеті атаның алғысы мен қарғысы –
ПЕШЕНЕМІЗ –
Тағдыр деген сол міне.

Ұрпағың мен ұлысыңды сүюің –
Осы екен ғой
адамдықтың түйіні.
Өзіңді ойлау –
өшкендігің өмірден,
Өзгені ойлау –
КІСІЛІКТІҢ биігі.

Қан-топырақ
құнарында тұғырым,
Тұғырымның тазалығы ұлы ұғым.
Өткен қазақ өміріме
САЛАУАТ,
Келмек қазақ –
менің жаңа ғұмырым.

Қан-шежіре
Тамыр тілі тереңді,
Содан алдым
дерегімді, денемді.
Қан деген ол –
Ұрпағың мен ұлтың ғой,
Ұрпағыңды орға жығып көр енді.

---