Тағы бір хат

Ежелгі тәртібімді бұзбайын да,
Өлең жаздым,
Алматы,
Сіз жайында.
Сәлем айт терек-ұлға,
қыз-қайыңға!

Әр көшеңіз —
әуен ғой әлеуметтік,
Сіз Бас шумақ болғанда,
біз — Қайырма.

Маған ұқсап тұратын шуағыңды
тонайын ба,
тағы да сыздайын ба?
Бұлттарымды берейін,
Күз дайын ба?
Уайымда мені,
хат жазған осылайша,
Анау тілсіз Алатау-Құзды уайымда!..

Уа, міне, сіркірей бастады аспан!
...Жоқ. Жазайын басқа хат.
Басқа дастан.
Бұл дастан —
біз кестеден тастамас пән.
Ұмытып қалсаңыздар,
қайталайын:
Мен есік ем,
әлгі қыз жасқана ашқан,
һәм өлең ем,
кәдімгі тасқа басқан.

Беу, нұрлы кеш,
есіңе түсір мені,
Менен,
уа, аулаққа қашпа,
Жас Таң!
Боз бүркіт ем,
жүлде алған Бас Таластан.
...Қайда сол адал айдын,
аспалы бақ?
Мына тамшы иесі —
басқа бұлақ,
Басқа толқын —
мына жұрт Астана асқан.

Мен сендерді көп болды жыр қылғалы,
Әкімі жақсы қала тұрғындары,
Қиялым,
о, қаншама түнді ұрлады.
Бақшаңда торғын гүлдер толықси ма,
Ақшамда қанша күлкі сыңғырлады,
Көшеде дөңгелей ме нұрдың дәні?
Әлі келіп жатыр ма басқа жақтан,
Басқа жұрттың бейкүнә бұлғындары?

Уа,
мен де бір адал қорықшы едім,
Бұлғын еді,
о, менің құрбым дағы.
Ай, дүние-ай,
сайрай ма бұрынғыша
Қаланың қамкөңілдеу бұлбұлдары,
Қайталай ма баяғы бір мұңды әлі?
...Қанша заман өтті, о, одан бері,
Баяғыша сүймейді тоған мені,
Біздің көл одан бері мың құрғады,
Бұлғындар мен бұлбұлдар бұлдырлады.
...Арғы жағын айтпаймын.
Сау болыңыз, беу,
Алматы қаласы тұрғындары!

---