Өлең, жыр, ақындар

О.Бөкейге

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1280
Қарсы ала алмайтын ертеңгі таңды,
Түндегі отпен тұлданған, өшті ол бірге.
Келмеске маңды —
Европадай ұрланған.
Фәниде пенде өзегін бір жылт,
Мекендер.
Сөнер — сен сонсең.
Сарғалдақ — депті, Ол — сағынышты жұрт,
Сағыныш — түссіз, сенсең сен!
Түсіне еніп, тіліне тамған,
Уды бал ету — кәсібі.
Мүйіздерінде шырақтар жанған,
Бұғыдай әулие, әсілі.
Сол жанды неге түсімде көрдім,
Сіздегі торға қамалған...
Босатып қайта, бостандық бергін,
Сағындық Оны, я, Аллам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жезөкше

  • 0
  • 0

Мен қайтейін, тағдырыма көз өтсе,
Ете берсін, былайғылар сөз етсе.
Одан кейін жолыққан жоқ ондай жан,
Жалғыз түнге жолдас болған жезөкше.

Толық

Айнамкөз

  • 0
  • 0

Жаратқанға созған қол
жасын қиып жалғанбай,
Күй кешесің бір түрлі
өрт ішінде қалғандай.

Толық

Ымырт

  • 0
  • 0

Түн мекені түнекке,
Серік таппай бойлаған.
Біздің ғазиз жүрекке,
Жұлдыз шашып ойнаған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар