Өлең, жыр, ақындар

О.Бөкейге

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1279
Қарсы ала алмайтын ертеңгі таңды,
Түндегі отпен тұлданған, өшті ол бірге.
Келмеске маңды —
Европадай ұрланған.
Фәниде пенде өзегін бір жылт,
Мекендер.
Сөнер — сен сонсең.
Сарғалдақ — депті, Ол — сағынышты жұрт,
Сағыныш — түссіз, сенсең сен!
Түсіне еніп, тіліне тамған,
Уды бал ету — кәсібі.
Мүйіздерінде шырақтар жанған,
Бұғыдай әулие, әсілі.
Сол жанды неге түсімде көрдім,
Сіздегі торға қамалған...
Босатып қайта, бостандық бергін,
Сағындық Оны, я, Аллам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алатау

  • 0
  • 0

Алатау, сен де ғаріп, мен де ғаріп
Келеміз жүрекке мүң теңдеп алып.
Мен саған жыр оқиын, қасыма кел
Қайтеміз түсінбейтін елге налып.

Толық

Кеудесi кендi шабыт пен

  • 0
  • 0

Кеудесi кендi шабыт пен
Қонаққа ғана шөлдеген,
Бұл қазақ бес күн жалғанда
Бiр-бiрiн жүзге бөлмеген.

Толық

Жермен қоштасу

  • 0
  • 0

Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.

Толық

Қарап көріңіз