Өлең, жыр, ақындар

О.Бөкейге

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1148
Қарсы ала алмайтын ертеңгі таңды,
Түндегі отпен тұлданған, өшті ол бірге.
Келмеске маңды —
Европадай ұрланған.
Фәниде пенде өзегін бір жылт,
Мекендер.
Сөнер — сен сонсең.
Сарғалдақ — депті, Ол — сағынышты жұрт,
Сағыныш — түссіз, сенсең сен!
Түсіне еніп, тіліне тамған,
Уды бал ету — кәсібі.
Мүйіздерінде шырақтар жанған,
Бұғыдай әулие, әсілі.
Сол жанды неге түсімде көрдім,
Сіздегі торға қамалған...
Босатып қайта, бостандық бергін,
Сағындық Оны, я, Аллам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жермен қоштасу

  • 0
  • 0

Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.

Толық

Қара шашың шашылса

  • 0
  • 0

Қара шашың шашылса,
Менің қара мұңымдай.
Ерінің сәл ашылса,
Шым батырар шырындай.

Толық

Жас алаш

  • 0
  • 0

Текті үл деп әлде, тексіз деп,
Сұрамай менің затымды.
Жырымды тұңғыш бастырып,
Алашқа жайған атымды.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер