Өлең, жыр, ақындар

Көрғау

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1194
Аза бұлты, қаза жасын төккенде,
Жаз ба, күз бе жә, болмаса көктемде.
Күрегін ап көр қазатын күрсініп,
Бір әзіз жан дүниеден өткенде.
Жанарынан талай мәрте шық кұлап,
Қу фәниден шыншыл әрі кұттырақ
Сан жақсыны жайлы орынға жайғаған,
Оның шені министрден мықтырақ.
Көрем десе, Тәңірінің көзі көп,
Кімнің алдын кімдер болжап сезіп ед?
Ол қайтқанда жуып жатты денесін,
(Бұл түсі ғой) қажы Рәтбек өзі кеп.
Ақыры енді сөздің басын ашқасын,
Ақ шашын да, сыйламай-ақ қасқасын,
Сорға біткен сүйрік тілім, сүйреңде,
Құдайдан тек қақпайтұғын басқасын.
Біз салғанда садақаның жарысын,
Ол аспанға түртті саусақ.
Наны үшін.
Қайдан жыртсын қайыршылар содан соң,
Нысанбайдың баласының намысын!
Ал әлгі жан қабыл болмай тілегі,
Иығында басы сынған күрегі.
Көзін жұмса, таныс зират ішінде
Үй салатын жер таба алмай жүреді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алғашқы сезім

  • 0
  • 0

Тағдырымның артқа бұрсам кемесін,
Жағалаудай қол бұлғайды елесің.
Жүрегімде шымыр етіп ең алғаш,
Сезіміме сіңіп қалған жеке есім.

Толық

Қаңғыбас

  • 0
  • 0

Алматыға келдім мен.
Сенделіп - жаз, қыста да,
Көшесіне мас күнімді бердім мен,
Тағдырымды — Құдай деген ұстаға.

Толық

Жапырақ

  • 0
  • 0

Бітті енді,
төзім тозды, көрдей мұң!
Ебелек пе ем?
Ермегіңе ермеймін.

Толық

Қарап көріңіз