Өлең, жыр, ақындар

Көрғау

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1243
Аза бұлты, қаза жасын төккенде,
Жаз ба, күз бе жә, болмаса көктемде.
Күрегін ап көр қазатын күрсініп,
Бір әзіз жан дүниеден өткенде.
Жанарынан талай мәрте шық кұлап,
Қу фәниден шыншыл әрі кұттырақ
Сан жақсыны жайлы орынға жайғаған,
Оның шені министрден мықтырақ.
Көрем десе, Тәңірінің көзі көп,
Кімнің алдын кімдер болжап сезіп ед?
Ол қайтқанда жуып жатты денесін,
(Бұл түсі ғой) қажы Рәтбек өзі кеп.
Ақыры енді сөздің басын ашқасын,
Ақ шашын да, сыйламай-ақ қасқасын,
Сорға біткен сүйрік тілім, сүйреңде,
Құдайдан тек қақпайтұғын басқасын.
Біз салғанда садақаның жарысын,
Ол аспанға түртті саусақ.
Наны үшін.
Қайдан жыртсын қайыршылар содан соң,
Нысанбайдың баласының намысын!
Ал әлгі жан қабыл болмай тілегі,
Иығында басы сынған күрегі.
Көзін жұмса, таныс зират ішінде
Үй салатын жер таба алмай жүреді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бақыт

  • 0
  • 0

Сорлап жүрсің билік айтар тақ болмай,
Жүрмін мен де басыма бір бақ қонбай.
Жердің беті — шахматтың тақтасы,
Тоқтамайтын корольдері мат болмай.

Толық

Дантеден

  • 0
  • 0

Салт аттыдай тым шапшаң
жүрегім соқты, кештегі үн...
Бұл бұрын ойлап қойғандай
Даланың ісі ед (не істермін?!)

Толық

Қазанама

  • 0
  • 0

Сұм ажал адырнасынан
кімдерді байлап атпаған,
Қорамсақ толы сұр жебе
кімдерге әлі сақтаған?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар