Өлең, жыр, ақындар

Көрғау

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1112
Аза бұлты, қаза жасын төккенде,
Жаз ба, күз бе жә, болмаса көктемде.
Күрегін ап көр қазатын күрсініп,
Бір әзіз жан дүниеден өткенде.
Жанарынан талай мәрте шық кұлап,
Қу фәниден шыншыл әрі кұттырақ
Сан жақсыны жайлы орынға жайғаған,
Оның шені министрден мықтырақ.
Көрем десе, Тәңірінің көзі көп,
Кімнің алдын кімдер болжап сезіп ед?
Ол қайтқанда жуып жатты денесін,
(Бұл түсі ғой) қажы Рәтбек өзі кеп.
Ақыры енді сөздің басын ашқасын,
Ақ шашын да, сыйламай-ақ қасқасын,
Сорға біткен сүйрік тілім, сүйреңде,
Құдайдан тек қақпайтұғын басқасын.
Біз салғанда садақаның жарысын,
Ол аспанға түртті саусақ.
Наны үшін.
Қайдан жыртсын қайыршылар содан соң,
Нысанбайдың баласының намысын!
Ал әлгі жан қабыл болмай тілегі,
Иығында басы сынған күрегі.
Көзін жұмса, таныс зират ішінде
Үй салатын жер таба алмай жүреді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ымырт

  • 0
  • 0

Түн мекені түнекке,
Серік таппай бойлаған.
Біздің ғазиз жүрекке,
Жұлдыз шашып ойнаған.

Толық

Мұхаммедті растау

  • 0
  • 1

А, дариға,
Батар Күнге бататын,
Ант етейін атар таңға ататын.
Күллі Әлемді тізерлетер алдыңа —

Толық

Неғылайын

  • 0
  • 0

Сен мені жатырқама, жарық Айым,
Бұлттан шық, ақ нұрыңды жамылайын.
Аққудай бір қыз бар ед, ақ маңдайлы,
Алысқа ұшып кетті-ау неғылайын?!

Толық

Қарап көріңіз