Өлең, жыр, ақындар

Адасқақ

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1852
Беу, Жайық, қарашығы жанарымның
Мен де бір маңып кеткен маралыңмын.
Батысқа ішім күйіп қарай берем,
Шығыстан шыққан сайын ағарып Күн.
Аһ ұрып аруағын арқа тұтып,
Басына тал дарақтың шарһат іліп.
Ақ Жайық — атамыздың белбеуі еді,
Белінен түсіп қалған тарқатылып.
Беліңнен тарқатылып мен де кеткем,
Ешкім жоқ одан кейін еркелеткен.
Адасқан ақботадай анасынан,
Өзегін өмір бойы өртеп өткен.
Өзегін өртеген ер аз тумаған,
Ақ моншақ толқыныңда саз тулаған.
Жайығым— жаһандағы жалғызым-ай,
Қай жерім артық менің Қазтуғаннан.
Еш жерім артық емес бүрынғыдан,
Білместер бұрынғымды зығыр қылған.
Ықаңның қыл қобызы не дегенін,
Сүгірдің "Бозінгені" үғындырған.
Жырым да, айбыным да сай түлғама,
Менікі жан азабын айту ғана.
Орманға ұлымайды біздің жүрек,
Төменде Жер, төбемде Ай түрғанда!
Жайығым маған да сыр шертетіндей,
Баяғы бабам көрген ерке күндей.
...Мен саған түбі әйтеуір ораламын,
Аяғы әйбат біткен ертегідей.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Муза

  • 0
  • 0

Жүректі қайнар қанға толғызып сан,
Сен келсең түн қойнында өргізіп ән.
Сытылып шығып кетіп, сені құшам
Жанымда жатқан жүмақ хор қызынан.

Толық

Құйын

  • 0
  • 0

Өзім барам!
Сол жаққа қарай-қарай көзім талған.
Кез еді Ер Төстіктей көзім талған —
Құсадан Жер бетілік мезі болған.

Толық

Алты арнау М-ға

  • 0
  • 0

Ләйлi мен Ләйләнiң қатары ең,
Ғашықтың жайын шын бiлер кiм?
Қара тас сияқты қатал ем,
Сен менi нәзiк қып жiбердiң.

Толық

Қарап көріңіз