Өлең, жыр, ақындар

Айнамкөз

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1798
(Сәуле Жанпейісоваға)

Жаратқанға созған қол
жасын қиып жалғанбай,
Күй кешесің бір түрлі
өрт ішінде қалғандай.
Өксік, ыза, өкініш,
аңсау, сүю... армандай,
Өзіңе -өзің үңіліп...
мұң басады малмандай.
Жауға шапқан жалғыздай
жаннан безіп,шегінбей
Біздің аңсар —ұлы аңсар
Қазтуғанның кегіндей.
Қамау, қақпай көп көрген
тұтқындағы бегімдей,
Қырық қылдан өрілген
қылқобыздың шегіндей.
Күрсінеді Айнамкөз
астарында кермек үн,
Қотарғандай ішіңді
құты қашар пенденің.
Бір жұмбақ мүң лып етіп
бетін сүйсе перненің,
Мен түрамын теңселіп,
түбін қазып зердемнің.
Тамсана алсаң, тамсан ал!
Биік десе биіктей,
Әнші азайып кеткенде
Арқадағы киіктей.
Тама болып туғаны
адайларға күйіктей,
(Ән тыңдаған сәтіңде
өмір неткен сүйікті-ей?!)



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ай

  • 0
  • 0

Түпсіз дүние,
түбің толса,
мен ертең,
Келмес жаққа жан сәулесін жөнелтем.

Толық

Адасқақ

  • 0
  • 0

Беу, Жайық, қарашығы жанарымның
Мен де бір маңып кеткен маралыңмын.
Батысқа ішім күйіп қарай берем,
Шығыстан шыққан сайын ағарып Күн.

Толық

Кентавр

  • 0
  • 0

Тұлпарға мінген Ұлы даланың,
Тарпаң мінезді ұлы боламын.
Жауларым семсер сілтеген сәтте,
Киылған талай гүлім, қарағым.

Толық

Қарап көріңіз