Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

«Жаңа тұрмыс»

  • 0
  • 1

Келдім міне ауылға,
Ауыл жиын қоныпты.
Қонғанының мәнісі
Ауыл колхоз болыпты.

Толық

Жауын

  • 0
  • 2

Көк шатырлап, жел қарпып,
Жайлар түсті жайнақтап.
Қап - қара сұр мұнартып,
Бұлт аспанда ойнақтап.

Толық

Фатимаға

  • 0
  • 0

Бұл — жүрегім жыры ғой,
Бұл — жүрегім сыры ғой,
Мұны оқыма, өтінішім:
Бұл жазылған мен үшін.

Толық

Қарап көріңіз