Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

Көдек өлеңі

  • 0
  • 0

Жаралып неше түрлі қылым кетті,
Бөлініп өз табына ру кетті.
Жуандар нашарларды нанша жаншып,
Біреудің біреу алдап пұлын жепті.

Толық

«Жаңа тұрмыс»

  • 0
  • 1

Келдім міне ауылға,
Ауыл жиын қоныпты.
Қонғанының мәнісі
Ауыл колхоз болыпты.

Толық

Әуре сый, көлденең сый...

  • 0
  • 1

Әуре сый, көлденең сый, өмірім сен,
Әуелде не үшін маған беріліп ең?
Сыры көп сұм тағдырдың бұйрығымен
Неліктен бұйырылдың өлімге сен?

Толық

Қарап көріңіз