Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

Саудың сандырағы

  • 0
  • 1

Бедерсіз, бұлтсыз, бұйра көк
Көлеңкем бе, үйім бе.
Шырайы шымқай шам шапақ,
Шатырым ба, шиім бе.

Толық

Оқимын

  • 0
  • 3

Бесікке бөлеп бөбегін,
Шөките қойып шүмегін,
Бауырсақ шайнап жегізген.
Жая десем жал беріп,

Толық

Октябрь екпіні

  • 0
  • 0

Тарихтың жүрдек арбасы
Ұшады даңғыл жолменен;
Трактор,балға,пулемет
Қарулы қалың қолменен.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар