Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

Tалғамалар

  • 1
  • 3

Бірді жесең, майды же!
Аузында тұрсын жылтылдап.
Бірді мінсең, жүйрік мін!
Астында тұрсын жылпылдап.

Толық

Ғұрыптар

  • 1
  • 1

Шапса балта өтер ме
Табиғи таудың тасына.
Дауасыз ғұрып кетер ме,
Басыңа сіңген жасында.

Толық

Жаңғырық

  • 0
  • 0

Аң орманда ұли ма,
Дабыл қаққан сырнай ма,
Шатырлай ма найзағай,
Сай жақта қыз жырлай ма —

Толық

Қарап көріңіз