Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

Осыным менің қай қылық?

  • 0
  • 1

Өмірдің осы өрінде,
Ер ортаның белінде
Айырылдым естен нағылып?
Соқпақтан жаза адымдап,

Толық

Бұлбұлға

  • 1
  • 2

Сайрадың құйқылжытып, құбылжытып,
Тамсандым, таңдайымның суын жұтып,
Толқытып, толықсытып, емірентіп,
Қиқуға қызықтырдың, қылдың ынтық.

Толық

Осылай десе ырзамын

  • 0
  • 0

«...Сор, сор, жаным, қаттырақ,
Қаны шықсын тамақтың.
Жаны шықсын қанымен.
Мынау аққу төсімнің,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер