Өлең, жыр, ақындар

Жаңылғаным

Жалғанды «жазықты» деп жамандадым,
Ол жазықтан өзімді амандадым.
Ойладым да отырдым ел табуға,
Заманнан жақсы досты таба алмадым.
Үш буынды өмірдің бәрі заман,
Жирендірген жұрт сөзі оны маған.
Кінә, салып, ойсызға иек сүйеп,
Орынсызға ұрынған өзім жаман.
«Адам таза, өмір қу, тиме!» деген
Ездің ісі өз көңілін билемеген.
Жамды, жарық дүниені жалғаншы
Әлдекімге соқтығып кимелеген.
Кінә менде, кеп менде, жазық менде,
Байлап, шешу жазықты қазық менде.
Уақытша жан қонақ біздің тәнге.
Адал, арам жегізер азық менде.



Пікірлер (2)

Асан Береке

Өте керемет өлең маған қатты ұнады

кайрат нуртас

оте керемет
маган унады

Пікір қалдырыңыз

Отарба

  • 0
  • 0

Айдалам, арқам, ауылым,
Алатау, жапан, қалың құм,
Ортаңнан өтеді отарба.
Отарбаның үнінен,

Толық

Күнгей

  • 0
  • 2

Асқар тау маужыраған албыт алып,
Тұманда тұмшаланып шалғырттанып.
Ананың көкке сауған емшегіндей
Тұс - тұстан орғып бұлақ, ойнақ салып.

Толық

Біздікі

  • 0
  • 0

Енді аттандым, ежелгі жау - бай, жуан
Шынжыр балақ, шұбар төс, нән адуын!
Аударамын, төңкеремін, арылтам!
Сорған жылан, теріс азу айуан.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар