Өлең, жыр, ақындар

Жүген

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1606
Жамбасқа шідерісін баса құлар
Жан болдым жылқыңызға аса құмар.
Басында өрме жүген.
Түйін сайын
төгілген тоғыз таспа шашағы бар.

Қарттардың қайыс тіліп, малдас құрған
Қимылын көрген едім алғаш қырдан;
Соғылған ақ болаттан ауыздықты
Ақ қайыс тізгінімен жалғастырған.

Шашағы өз алдына төгілгені,
Сағадан басқа жерде жоқ ілгегі.
Кетпеске сусып сол бір сағалдырық,
Таққаны торы түсті тобылғы еді.

Ат емес, атом мінген келдім елге,
Не қалды елжірейтін енді менде?!
Уыстап ақ құйрықты асаған соң,
Саусақты сүртуші едік сол жүгенге.

Басынан керегенің орын алған
Тағы да көрер ме едім соны жалған.
Шал да жоқ күзек пенен қыстауыңды
«Қайт-қайттап» шыға келер қорып алдан.

Маңайдан – жеткізбейтін түбі елсіздік
Салтты іздеп, сананы іздеп түгел сүздік.
Ат та жоқ, жүген де жоқ…
Алдымда тұр
әкелген асау ғасыр жүгенсіздік.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұтылу

  • 0
  • 0

Қасиетін қисынға үздік ердің
Келеді әлі қапысыз біз білер күн.
Түсініксіз боларын біле тұра,
«Түсініксіз» жыр жазған сізді көрдім.

Толық

Қан

  • 0
  • 0

Баяғыда, баяғыда…
Масқара,
Алматыда «Жалын» деген баспада;
Жұмекеннің қолжазбасын көрдім мен

Толық

Күлу

  • 0
  • 0

Дос шалқып шаттығымнан,
жатым жүдеп,
Құдай-ау, қашан күлдім ақырғы рет.
Қанша жыл қасарысып қысыр тірлік

Толық

Қарап көріңіз