Өлең, жыр, ақындар

Жүген

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1740
Жамбасқа шідерісін баса құлар
Жан болдым жылқыңызға аса құмар.
Басында өрме жүген.
Түйін сайын
төгілген тоғыз таспа шашағы бар.

Қарттардың қайыс тіліп, малдас құрған
Қимылын көрген едім алғаш қырдан;
Соғылған ақ болаттан ауыздықты
Ақ қайыс тізгінімен жалғастырған.

Шашағы өз алдына төгілгені,
Сағадан басқа жерде жоқ ілгегі.
Кетпеске сусып сол бір сағалдырық,
Таққаны торы түсті тобылғы еді.

Ат емес, атом мінген келдім елге,
Не қалды елжірейтін енді менде?!
Уыстап ақ құйрықты асаған соң,
Саусақты сүртуші едік сол жүгенге.

Басынан керегенің орын алған
Тағы да көрер ме едім соны жалған.
Шал да жоқ күзек пенен қыстауыңды
«Қайт-қайттап» шыға келер қорып алдан.

Маңайдан – жеткізбейтін түбі елсіздік
Салтты іздеп, сананы іздеп түгел сүздік.
Ат та жоқ, жүген де жоқ…
Алдымда тұр
әкелген асау ғасыр жүгенсіздік.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бағзы қазақ

  • 0
  • 0

Ағып жатқан арнадай
Азаны мен қазаны.
Ғайып болды, жалған-ай,
Бұрынғының қазағы.

Толық

Бір қызығы өмірдің ән екенін

  • 0
  • 0

Бір қызығы өмірдің ән екенін
Дей алмаймын Абайша сән етемін.
Жалқы томнан ол құсап жылу таппай,
Алты томнан, кемінде, дәметемін.

Толық

Штанга

  • 0
  • 0

Қыран көзі қашандағы қияда,
Ұран кезі жата алаймын ұяда.
Уақыттың зілмауырын көтертер
Өмір де бір – үлкен Олимпиада.

Толық

Қарап көріңіз