Өлең, жыр, ақындар

Жүген

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1768
Жамбасқа шідерісін баса құлар
Жан болдым жылқыңызға аса құмар.
Басында өрме жүген.
Түйін сайын
төгілген тоғыз таспа шашағы бар.

Қарттардың қайыс тіліп, малдас құрған
Қимылын көрген едім алғаш қырдан;
Соғылған ақ болаттан ауыздықты
Ақ қайыс тізгінімен жалғастырған.

Шашағы өз алдына төгілгені,
Сағадан басқа жерде жоқ ілгегі.
Кетпеске сусып сол бір сағалдырық,
Таққаны торы түсті тобылғы еді.

Ат емес, атом мінген келдім елге,
Не қалды елжірейтін енді менде?!
Уыстап ақ құйрықты асаған соң,
Саусақты сүртуші едік сол жүгенге.

Басынан керегенің орын алған
Тағы да көрер ме едім соны жалған.
Шал да жоқ күзек пенен қыстауыңды
«Қайт-қайттап» шыға келер қорып алдан.

Маңайдан – жеткізбейтін түбі елсіздік
Салтты іздеп, сананы іздеп түгел сүздік.
Ат та жоқ, жүген де жоқ…
Алдымда тұр
әкелген асау ғасыр жүгенсіздік.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маған түк те керегі жоқ сенсеңіз

  • 0
  • 0

Маған түк те керегі жоқ сенсеңіз,
Қажет емес қызмет пен кеңсеңіз.
Сыйлығың да,
Атағың да,

Толық

Алдар

  • 0
  • 0

Бұл қазақты кім айтқан ақымақ, – деп,
Жағынуды ойлайды жатып ап тек.
Бастығына бозаң түс ұнар болса,
Әп-сәтінде қояды атын әктеп.

Толық

Жапырақтар

  • 0
  • 0

Балапан жапырақтар, жапырақтар,
Жамыра, жаз жамалын бақылап қал.
Бұтақтан бұтаққа өрлеп,
Ұшар басқа

Толық

Қарап көріңіз