Өлең, жыр, ақындар

Шабытым жайсын қанатын

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде алатын
Болады сирек сағатым.

Есімде нәзік бір сәуле:
Көңліме жарық жағатын,
Жадырап жаным жаятын
Қағуға алтын қанатын.

Жайылса жанның қанаты
Жүрегім жүрдек соғатын.
Сонда бір дауыс ішімнен
Дейтұғын: - Кәне, төк, ақын.

Есімде... Сонда қолыма
Ұшып кеп шымшық қонатын,
Бөлмемнің іші сыңғырлап,
Сиқырлы күйге толатын.

Көңілді кірбең баспасын
Көбейші, сондай сағатым.
Жаңа бір жырлар бастасын,
Шабытым жайсын қанатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кішкене портрет

  • 0
  • 0

Өзгергіш бояу секілді,
Осы бір адам қызық - ақ:
Жап-жаңа жүзі жылы еді
Сұрлана қалды бұзып ап.

Толық

Ыбырай

  • 0
  • 1

Аманмын, ақын Байнаш, жүрмін тірі!
Пенденің белгісіз ғой көрер күні,
Тірлікке қор болам деп ойламаймын,
Сау болса тәңірімнің берген тілі.

Толық

Қойшы жыры

  • 0
  • 0

Ағын өзен алдында
Құрай - құрай жануар.
Қайырайын айдынға,
Мөлдір судан қанып ал.

Толық

Қарап көріңіз