Өлең, жыр, ақындар

Шабытым жайсын қанатын

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде алатын
Болады сирек сағатым.

Есімде нәзік бір сәуле:
Көңліме жарық жағатын,
Жадырап жаным жаятын
Қағуға алтын қанатын.

Жайылса жанның қанаты
Жүрегім жүрдек соғатын.
Сонда бір дауыс ішімнен
Дейтұғын: - Кәне, төк, ақын.

Есімде... Сонда қолыма
Ұшып кеп шымшық қонатын,
Бөлмемнің іші сыңғырлап,
Сиқырлы күйге толатын.

Көңілді кірбең баспасын
Көбейші, сондай сағатым.
Жаңа бір жырлар бастасын,
Шабытым жайсын қанатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Рено

  • 0
  • 0

Біздің ғасыр цивилизация ғасыры,
Енді міні атом дәуірі ашылды.
Россияда ұмытуға айналдық
Ат күшімен күн көретін тәсілді.

Толық

Бір әке сымаққа

  • 0
  • 0

Өзің қандай едің сен бала шақта,
Қараушы ма ең қаймығып болашаққа?
Сойқандыққа алдыңа жан салып па ең,
Әкең айтқан ақылға алданып па ең?

Толық

Химияға байланысты бірер сөз

  • 0
  • 0

– Жырлаңызшы, - деп маған химияны,
Жас редактор жалынып қиылады.
Бастаңызшы, тек аға, саспаңызшы,
Өлең сонда оп-оңай құйылады.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар