Өлең, жыр, ақындар

Шабытым жайсын қанатын

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде алатын
Болады сирек сағатым.

Есімде нәзік бір сәуле:
Көңліме жарық жағатын,
Жадырап жаным жаятын
Қағуға алтын қанатын.

Жайылса жанның қанаты
Жүрегім жүрдек соғатын.
Сонда бір дауыс ішімнен
Дейтұғын: - Кәне, төк, ақын.

Есімде... Сонда қолыма
Ұшып кеп шымшық қонатын,
Бөлмемнің іші сыңғырлап,
Сиқырлы күйге толатын.

Көңілді кірбең баспасын
Көбейші, сондай сағатым.
Жаңа бір жырлар бастасын,
Шабытым жайсын қанатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аралдар

  • 0
  • 0

Лапылдап барып өшті күн,
Таусылған тұсы еді айдың да.
Қоңырта келіп қонды түн
Жарқырап жатқан айдынға.

Толық

Құтсыз қонақтар

  • 0
  • 0

Тық-тық біреу есік қағады,
Кірмейтіндей сұрамай.
Бір ашады, бір жабады,
«Кір» дегенше шыдамай.

Толық

Абайға еліктеп

  • 0
  • 0

Жетсек те жана дүниеге
Еліміз алған азаттық
Қолменен асар еттей-ақ,
Өзгерер емес қазақтық.

Толық

Қарап көріңіз