Өлең, жыр, ақындар

Шабытым жайсын қанатын

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде алатын
Болады сирек сағатым.

Есімде нәзік бір сәуле:
Көңліме жарық жағатын,
Жадырап жаным жаятын
Қағуға алтын қанатын.

Жайылса жанның қанаты
Жүрегім жүрдек соғатын.
Сонда бір дауыс ішімнен
Дейтұғын: - Кәне, төк, ақын.

Есімде... Сонда қолыма
Ұшып кеп шымшық қонатын,
Бөлмемнің іші сыңғырлап,
Сиқырлы күйге толатын.

Көңілді кірбең баспасын
Көбейші, сондай сағатым.
Жаңа бір жырлар бастасын,
Шабытым жайсын қанатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кімді сүйем

  • 0
  • 0

Сүймеймін сұйықтарды кердеңдеген,
Өзіне өзге жұртты тең көрмеген.
Жүрсе де сымбаттымсып, қымбаттымсып,
Есітемін ішкі айқайын «Мен! Мен!» деген.

Толық

Еске алу

  • 0
  • 0

Есімде жоқ шын суреті
Әкем менің қандай кісі...
Тек елестей бұлдырайды
Әлдекімнің көлеңкесі.

Толық

Ақын

  • 0
  • 1

Кеудесі шын ақынның күй сарайы,
Алады төгіп-төгіп келсе орайы.
Жаңбырдай нажағайлы нөсерлеткен
Жерінде гүл шайқалар құйып өткен,

Толық

Қарап көріңіз