Өлең, жыр, ақындар

Шабытым жайсын қанатын

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде алатын
Болады сирек сағатым.

Есімде нәзік бір сәуле:
Көңліме жарық жағатын,
Жадырап жаным жаятын
Қағуға алтын қанатын.

Жайылса жанның қанаты
Жүрегім жүрдек соғатын.
Сонда бір дауыс ішімнен
Дейтұғын: - Кәне, төк, ақын.

Есімде... Сонда қолыма
Ұшып кеп шымшық қонатын,
Бөлмемнің іші сыңғырлап,
Сиқырлы күйге толатын.

Көңілді кірбең баспасын
Көбейші, сондай сағатым.
Жаңа бір жырлар бастасын,
Шабытым жайсын қанатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сырласу

  • 0
  • 0

Келеміз - Мәлікпенен екеуміз тек,
Шаршатпай қолтығымнан алды демеп.
Келеміз от бұршақтың ортасымен
Кеңеске түтеген оқ болмай бөгет,

Толық

Сүйінбайдың домбырасы

  • 0
  • 0

Сонау бір қоңыр үйде оқшау тұрған
Сүйінбай жатыр үнсіз, көзін жұмған.
Аузынан қарт ақынның сөз күткендей.
Іргені айналып жүр жел антұрған.

Толық

Сұрбойдақ сөзі

  • 0
  • 0

Қырау тұрып, мұз қатып қалың мұртқа,
Шығып едім қыз таңдап қалыңдыққа.
Маған жаққан қыздарға өзім жақпай,
Күлкі болып оралдым тағы жұртқа.

Толық

Қарап көріңіз