Өлең, жыр, ақындар

Жаңбырдан соң

  • 11.08.2020
  • 0
  • 0
  • 3202
Күміс кірпік өткір сәуле жерде ойнар
Шаңқай түсте ысып кеткен күн қайнар
Мазасыз жел кетіп еді жоғалып,
Бір мезгілде алып келді бұлт айдап.
Тына қалды ішін тартып жел енді
Қара жақбыр құйып ала жөнелді.
Ойнап еді бір топ бала ілкіде,
Санын соғып, алақайлап.
Ал, енді
Жаңбырдың мол селдетерін білгесін,
Жүгірісіп үйді-үйіне жиды есін.
Өтті нөсер бөбектерді су-су қып,
Денесіне жабыстырып жейдесін.
Сімірді де тұрған қақты, шалшықты..
Сілкінді бір, сусаған жер тыншықты.
Сахна – аспан, шымылдық – бұлт
Сығалады, нұрын сеуіп күн шықты.
Жұтты гүлдер нөсер суын, шуақты.
Жылғалардан жылжып қана су ақты
Жаңбырдан соң күлімдеді табиғат,
Жақсы баға
Алған бала
Сыяқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалған атақ

  • 0
  • 0

Алдыменен өзің үшін анықта:
Ақиқатқа құлақтарың қанық па?!
Анау сыйлы,
Анау үлкен орында

Толық

«Мат»

  • 0
  • 0

Бір дүние қосылды —
Шахматын берді атам.
Жеңбесем де досымды,
Шайқасқанды ұнатам.

Толық

Бас пен Тарақ

  • 0
  • 0

— Біз тұрғанда, о, бауырым, туысқан,
Басқаменен кезің бар ма сиысқан?!—
Деді Тарақ бурыл Басқа менменсіп,—
Менсіз сенің күнің құрсын ұйысқан!

Толық

Қарап көріңіз