Өлең, жыр, ақындар

Аян берген өзің бе едің

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 895
Аян берген өзің бе едің,
Көрдім сені түсімде.
Жүзіңде әжім, көзіңде мұң,
Сұп-сұр сұлық пішінде.
Маған қаяу қабағыңмен
Салыңқылау қарайсың.
Айтпағымды жанарыңмен
Айтқызбай-ақ орайсың.
Үнсіз-түнсіз түсінісіп,
Үнсыз-түнсіз ұғысып.
Үнсіз сүйіп, үнсіз құшып,
Үнсіз-түнсіз суысып.
Судырлаған жібекке ұқсап,
Сыбдырлаған желге ұқсап,
Қолға ұстатпай жоқ боп кеттің
Жаһұттайын жалғыз сәт.
Жалғыз-ақ сәт!
О, тобасы,
Оның өзі түс қандай?!
Осынау дүние шекарасы
Көзден бұл-бұл ұшқандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамның бар ғой іштегі ала-құласы

  • 0
  • 0

Адамның бар ғой іштегі ала-құласы,
Санаға тиген өмір – сабақтың кінәсы.
Әйтпесе сәби арамдық ойлап тумайды,
Таза ғой адам табиғатында туасы.

Толық

«Таза бұлақ» басында

  • 0
  • 0

Құлашын Қызбел таудан соза құлап,
Ағады мөлдір бұлақ – «Таза бұлақ».
Бір кезде ағартушы Алтынсарин
Суреттеп жазған бұлақ, ғажап ұнап.

Толық

Ауылға қайтқанда

  • 0
  • 0

Мектептен бірге қайтқан ақ сары қыз,
Әжімсіз ашық еді аспанымыз.
Әлдилеп әз көңілді сәби сезім,
Домалап өрге қарай тастарымыз.

Толық

Қарап көріңіз