Өлең, жыр, ақындар

Нева үстінде

  • 25.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1281
Қайшы алысты шағалалар шарқ ұрып,
Нева лықсып, қарауытты жар тұнып.
Мойнын созып қарайды алыс Аврора,
Теңселемін сабырым сонша сарқылып.
Балаң едім бұла өскен тентектеу,
Аңсадың ба, жүрген шақта мен шеттеу.
Көмейдегі іркіп қалдың дірілді,
Мықтылығың көз жасыңды көрсетпеу.
Шалғайдамын ыстық құшақ, аяңнан,
Шақтарымда сағыныш билеп оянған.
Жағалауын талай кездім Неваның
Ақ түн құшып, ақ сәулесін оранған.
Емес бұнда күн қайнаған, түн ыстық,
Гүлдің үстін көмкереді күміс шық.
Нева ол да қалғып кеткен бағана,
Аврораны тербетеді тыныштық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

От ішіндегі гүл

  • 0
  • 0

Әнменен күй шалқып кеткен
шаттық толы шартарап,
Бойжеткендер би билейді
от құшақта шалқалап.

Толық

Гүлданай

  • 0
  • 0

Бір қыз бар сол ауылда қара бұрым,
Бірге өткізген сонау бір балалығын.
Егіске барғанында талай рет,
Жинап әкеп беретін дала гүлін.

Толық

Алаң – теңіз, адам – толқын

  • 0
  • 0

Қызыл алаң!
Тас көше түзу кеткен,
Қызыл нұр қыз жүзінде сызылды еппен
Жұлдызы Кремльдің жарқыраса,

Толық

Қарап көріңіз