Өлең, жыр, ақындар

Нева үстінде

  • 25.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1194
Қайшы алысты шағалалар шарқ ұрып,
Нева лықсып, қарауытты жар тұнып.
Мойнын созып қарайды алыс Аврора,
Теңселемін сабырым сонша сарқылып.
Балаң едім бұла өскен тентектеу,
Аңсадың ба, жүрген шақта мен шеттеу.
Көмейдегі іркіп қалдың дірілді,
Мықтылығың көз жасыңды көрсетпеу.
Шалғайдамын ыстық құшақ, аяңнан,
Шақтарымда сағыныш билеп оянған.
Жағалауын талай кездім Неваның
Ақ түн құшып, ақ сәулесін оранған.
Емес бұнда күн қайнаған, түн ыстық,
Гүлдің үстін көмкереді күміс шық.
Нева ол да қалғып кеткен бағана,
Аврораны тербетеді тыныштық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ән шарбаты

  • 0
  • 0

Отыр, достым, жыр жазайық,
Ән төгіп бір көмейден.
Қара шашың мүлде азайып,
Ақ талдары көбейген.

Толық

Жаннама

  • 0
  • 0

Көбелек ұшып жүр қуайын,
Бұзбасын ешнәрсе ұйқыңды.
Ойламан сен барда уайым,
О, менің қызығым, сүйкімді.

Толық

Ойлар

  • 0
  • 0

Түн ұзақ, аунақшып жатырмын,
Жұлдыздар сирексіп қалыпты.
Жат бопты-ау, дегенім жақынмын,
Бұл жаным бәрінен жалықты...

Толық

Қарап көріңіз