Өлең, жыр, ақындар

Нева үстінде

  • 25.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1325
Қайшы алысты шағалалар шарқ ұрып,
Нева лықсып, қарауытты жар тұнып.
Мойнын созып қарайды алыс Аврора,
Теңселемін сабырым сонша сарқылып.
Балаң едім бұла өскен тентектеу,
Аңсадың ба, жүрген шақта мен шеттеу.
Көмейдегі іркіп қалдың дірілді,
Мықтылығың көз жасыңды көрсетпеу.
Шалғайдамын ыстық құшақ, аяңнан,
Шақтарымда сағыныш билеп оянған.
Жағалауын талай кездім Неваның
Ақ түн құшып, ақ сәулесін оранған.
Емес бұнда күн қайнаған, түн ыстық,
Гүлдің үстін көмкереді күміс шық.
Нева ол да қалғып кеткен бағана,
Аврораны тербетеді тыныштық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қош, ана

  • 0
  • 0

Білмеймін, кеш пе еді, ерте ме еді,
Жас жаным кімге ұмсынып еркеледі.
Бақытын алыс кеткен іздей ме әлде,
Көңілім көп арманды шертеді енді.

Толық

Шыңдағы бұлақ

  • 0
  • 0

Жақпар тас, жасыл орман, қарлы тауым,
Серігі долы дауыл, мәңгі жауын.
Серпілсе көк көбесі жалын атып,
Сүйемін жәйдің шынды аймалауын.

Толық

Сөнбес сәуле

  • 0
  • 0

Сен емес пе ең,
от сезіммен тербеп өткен жанымды,
Сен емес пе ең,
ұялатқан махаббатты жалынды.

Толық

Қарап көріңіз