Өлең, жыр, ақындар

Куә қайда?

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1337
Есімде жоқ ең алғаш жылағаным,
Айды әпер деп аспаннан сұрағаным.
Бақыт деген сол шығар – жылағанда
Білмеу шығар жанында куә барын.
Одан кейін есімде жылағаным,
Естен танып, жер сүзе құлағаным.
Жер ұшықтап, ұрысып әлдекімге
Білем, әжем біреуді сыбағанын.
Тайға міндім одан соң, шын құладым,
Бас айналып, көз алдым бұлдырады.
Қай жерімнің білмеймін ауырғанын,
Бұрап мені ызаның қыл бұрауы.
Шын жыладым, қайнады зығырданым,
– Қап, қап! – дедім, құлағым шыңылдады.
Езу тартып күлді әжем, ұнады ма
Баласының жыламай жығылғаны?
Қайдан күлсін, күлген тек сыңайы ғой,
Сырт күлгені іші айтқан «құдайы» ғой!
Шын құлаудың ойлады-ау басы осы-ау деп,
Құлау, тұру ұдайы, ұдайы ғой...
Жығылғанда үйрендік жыламауға,
Көз жасы тек кеудеге мұң орауда.
Жығылған кім,
Жыққан кім,
Жылаған кім?
Әже, сендей араша – куә қайда?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өліара мезгіл

  • 0
  • 0

Өліара мезгіл...
Он алты жаста едік біз,
Өліара өтсе, өруге жүрген елікпіз.
Сансыз табандар сарсылған дүние, сені біз

Толық

Таңғы шықтай тал түбіне ұйыған

  • 0
  • 0

Таңғы шықтай тал түбіне ұйыған,
Тағдыр білер, қайда барып бұйырам?..
Өзегіңді жарып шыққан, әйтеуір,
Ей, табиғат, бір өзіңе сиынам.

Толық

Өмір жылдам атқан оқтай зымырар

  • 0
  • 0

Өмір жылдам атқан оқтай зымырар,
Көңіл – құбылаң. Құбыласына жығылар.
Біз – пендеміз өз билігін өзі әлі
Ұстай алмай от пен суға ұрынар.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер