Өлең, жыр, ақындар

Не қорқыныш?

  • 06.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1243
Көлеңкеңнен қорқасың құр бекерге,
Адам деген бірде адам, бірде пенде.
Бірде тұрып жүрмей ме, бір сүрініп,
Бір қатерден кездесіп бір қатерге.
Бірде өкініп жүрмей ме, бірде опынып,
(Кемшілігі болмай ма бірді-екілі?..)
Шындық шіркін жақсы ғой, амалсыздан
Айтып қалсаң қайтесің бірде өтірік.
Ол да адамдық белгісі, осы жері
Қорқақтықтан осалдық көш ілгері.
Қорыққан адам, о, шіркін, өлмесе ғой,
Мүмкін мәңгі өлмес пе ек?!
(Кешір мені).
Кешіре гөр, келеңсіз сұрағыма,
Қорыққаннан мүйізі шығады ма?
Кім ертерек түсерін кім біледі,
Қылп-қылп еткен ажалдың құралына.
– Мынауың сор болды, – деп, – мынауың сор,
Сүйретіліп жүресің, шылауың сол,
Қорқасың-ай, қорқасың, қорқасың кеп,
– Сонда неден қорқасың – сұрауым сол.
Қорықпайсың әлемдік апаттан сен,
Аман-саусың албаты шатақтан сен.
Бұл қалпыңмен ұрмайсың жауыңды да,
Қол-аяғын алдыңа матап берсем.
Өз-өзіңнен қорқасың, өз-өзіңнен,
Өзіңе лайық емессің, сеземін мен.
Көлеңкеңнен қорыққанмен құр бекерге,
Дәм біткен күн кетесің кезегіңмен.
– Қорықпа деймін! Қонбайды саған ақыл,
Қорқа-қорқа болмайсың және батыр.
Қорқасың кеп, қорқасың...
Сонда неден?
Тірі жүріп көргенің заманақыр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Буфеттерде, барларда

  • 0
  • 0

Буфеттерде, барларда
Өткен сәттер ұшаны –
Қырық таяу қалғанда
Қабырғамды қысады.

Толық

Құм ішінде жалғыз қыстау – бір ауыл

  • 0
  • 0

Құм ішінде жалғыз қыстау – бір ауыл,
Бір ауылда бұйыққаның тым ауыр.
Сондай сәтте жалғыздық бір қинайды
Жалқы қалған адамдай-ақ туа бір

Толық

Ұят та болса, уыздай қызға көз тастап

  • 0
  • 0

Ұят та болса, уыздай қызға көз тастап,
Күмілжіп қалдым, кете де жаздап сөз бастап.
Бір ыршып түскен көбелек сынды пәтшағар,
Қалпымды танып, қимылымды білген жазбастан.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер