Өлең, жыр, ақындар

Орал

Көк астында бір алып,
Көргенімде Оралды.
Көк вагонда ырғалып,
Көкірегімді жыр алды.

Жатты Орал жиһанның,
Мырзасындай береген.
Әр өлкесі Отанның.
Ғажап еді не деген!

Тау жүрегін соқтырып,
Жатыр алуан зауыттар.
Құрыш құйған отты үріп
Онда батыр халық бар.

Бөктерінде көк егін,
Жатыр колхоз қарық боп.
Шіркін, Орал көлемін,
Құшар ма едім алып боп!

Ақты пойыз, найзағай
Тізбегіндей түндегі.
Ай астында айнадай,
Кетті тартып ілгері.

«Жігіт, жырың беріп кет»,
Дегендей бір сөз тастап.
Қапталдасып еріп кеп,
Қалды Орал алыстап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәбиге

  • 0
  • 0

Былдырлап тілің шыққалы,
Атадың кенет атыңды.
Қызықтап үйде жұрт бәрі,
Тіледі қайта айтуды.

Толық

Дүниенің төбесі

  • 0
  • 0

Кеудеме толды жұмбақ күш,
Түсті де салмақ сезімге.
Төсіне көктің болат құс
Шаншыла шыққан кезінде.

Толық

Самарқанд

  • 0
  • 0

Самарқанд сары қала сары алтыннан
Өзбектің қолыменен жаратылған,
Өзбектің қиялымен қырық жаңарып,
Өзбектің жаныменен жаңа туған.

Толық

Қарап көріңіз