Көкше таңы
- 0
- 0
Таң ата көрдің бе сен Көкшетауды,
Дейтіндей бұлтсыз аспан жұпар жауды,
Хош иіс жан-жағыңды қоршап алып,
Секілді ақ шымылдық қыздың аулы.
Орал
Көк астында бір алып,Көргенімде Оралды.
Көк вагонда ырғалып,
Көкірегімді жыр алды.
Жатты Орал жиһанның,
Мырзасындай береген.
Әр өлкесі Отанның.
Ғажап еді не деген!
Тау жүрегін соқтырып,
Жатыр алуан зауыттар.
Құрыш құйған отты үріп
Онда батыр халық бар.
Бөктерінде көк егін,
Жатыр колхоз қарық боп.
Шіркін, Орал көлемін,
Құшар ма едім алып боп!
Ақты пойыз, найзағай
Тізбегіндей түндегі.
Ай астында айнадай,
Кетті тартып ілгері.
«Жігіт, жырың беріп кет»,
Дегендей бір сөз тастап.
Қапталдасып еріп кеп,
Қалды Орал алыстап.
Жылдар жүздескенде
- 0
- 0
Түн болды міне, қара аспан
Жұлдызын жақты төбеден,
Төңірек аппақ, қар басқан
Жаздағы шырша, көк емен,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
×
- Сократ
- Үнді даналығы
- Мишель де Монтень
- Сайын Назарбекұлы
Барлық авторлар