Мінеки, үт те зу ете қалды бөгелмей

Мінеки, үт те зу ете қалды бөгелмей,
Алып шаһар тұр жасармай дағы, көнермей
Аяулы күндер көп болушы еді бір кезде,
Аяқталмаған өлеңдей.
Енді оралмайтын есіл кештерді көрмей қап,
Аяулы күндер көп әлі деймін мен бейбақ.
Жаз жылдам өтіп барады бұ жыл, ол жайлы
Ойланғың дағы, тіпті білгің де келмейді-ақ.
Тұрғынымыз біз баяғы жасыл көшенің,
Тыңдама жұрттың қағытпа, қаңқу, өсегін
Өтірік.
Жала.
Ол мүмкін емес! Сенбеңдер!
Жаз шынымен-ақ бітеді бір күн десе кім.
Сыршыл бақтарды бекерден-бекер мұңшыл ғып
Жаз бітеді деп неге біз ерте күрсіндік.
Қыс жылдан-жылға сұмдық суытып келеді,
Ол солай, рас.
Өкінішке қарай, бұл шындық.
2012 жылы қарға жазылған сонет
Көктем кешікті.
Көңіл жабырқау.
Көктайғақ.
Көше талдары – көкке қол жайған көп бейбақ.
Көп керек емес, Алматыға да, маған да
Сәл ғана мейірім, аз ғана шуақ жетпейді-ақ.
Шаршаңқы көңіл, шашыраған ой тарыдай,
Өтер ме екенбіз жылылыққа бір жарымай.
Қадекең кетті, Тұмағаң кетті өткен жыл,
Түсім болса екен осының бәрі, а, Құдай.
Дүние жаңа еді, қалайша жылдам көнерді,
Сен мұндай емес едің ғой бұрын, Алматы,
Сен мұнша суық емес едің ғой, не болды?
Қош дейтін кез де келеді-ау ертең фәниге
Қиналмай өлсем деп армандайсың, қор болмай,
Қиналмай өлсем... (тап қазір емес, әрине).

---