Өлең, жыр, ақындар

Сығалап қойып, мырс етіп қойған ішінен

  • 12.10.2020
  • 0
  • 0
  • 951
Сығалап қойып, мырс етіп қойған ішінен,
Жандардың жайын,
Пейілін оның түсінем.
Ағаның айтқан ақ жолын ұқпас жандарды,
Қар ұрған шөпке теңеймін оны, үсіген.
Қолдарың тимей,
Қан ақса көзден түсінем.
Әрқайсың жүрсің,
Шәуілдеп жүрген күшік ең,
Бір ауыз жылы сөз айта алмасаң, ағайын,
«Шаруаң бір түссе, недеген, неткен пысық ең».
Барына қуан,
Бағала бала жұртыңды.
Сығалап қойып, ақ тілек айтпау біртүрлі.
Ағаны іздеу сендерге қалып боп кеткен,
Қаны мен жының толғанда ғана ұртыңды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гүл сезім

  • 0
  • 1

Гүл сезім,
Қалтырайды тоңады әлі.
Әсем гүл, отқа неге оранады?!
Сүйгеніңнің гүлдерін отқа таста,

Толық

Ақын едім...

  • 0
  • 0

Ақын едім жүректе жыр түнейтін,
Санаңды да жаңғыртып сілкілейтін.
Әйел деген көктемгі кемпірқосақ,
Әйел деген қырмызы түлкі кейпің.

Толық

Анаға сағыныш

  • 0
  • 1

Қара бұлт томсарып көктен де,
Гүл шыға қоймаған көк белде.
Арқалап мені апам келеді,
Сұрықсыз сол бір жыл, көктемде.

Толық

Қарап көріңіз