Өлең, жыр, ақындар

Адал едік сезімдерге біз қандай

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 792
Адал едік сезімдерге біз қандай,
Көктем едік, сезілмейтін күз бардай.
Көзің айтып тұрушы еді керімім,
Сүю мүмкін еместігін қызғанбай.
Қызғанушы ек сені күннен, сені айдан,
Соның құрты өзегімді жеді, айнам.
Көл қорыған қызғыш құстай жүрекке,
Иілмеген бұл тағдырдан не қайран?!
Бірімізге біреуіміз білгізбей,
Жұлдыздар да санамаушы ек,
Гүл де үзбей...
Қонақтатпай жауған қардың ұшқынын,
Құлай еріп,
Күйіп-сүйді кім біздей?
Сендей жанды жолықтырған сыйы үшін,
Тәңіріме жылушы еді жиі ішім.
Ауаның да болмаушы еді керегі,
Қосылмаған сенің жұпар иісің.
Құдіретіңді жырыма әр бір қосып ем,
Неге адастық берген серттің көшінен?!
Сенсіз қалай таңым атып жүр, қалқа,
Шыныменен тірімін бе осы мен?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таңдану

  • 0
  • 0

Жанарға мұң,
Көкірегіне шер тұнғыш,
Тоғытатын дарияның толқынын.
Осы өлкеден ақын көрдім мен тұңғыш,

Толық

Жолың болсын жарқыным

  • 0
  • 0

Жолың болсын жарқыным...
Бізді ұдайы,
Күреңітіп күтеді күз мұңайып.
Диуананың күйзелдім күйін кешіп,

Толық

Хан-Тәңір

  • 0
  • 0

Ерімес мұз-қары,
Тоңдырмас ызғары.
Аспанда тігілген қосым бар,
Ей, перінің қыздары,

Толық

Қарап көріңіз