Өлең, жыр, ақындар

Көбелек көзіндегі жыр

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 740
Сонау балғын ғұмырымның үнін сүт,
Жапырақтың жүрегіне тоқимын.
Бәрі-бәрін...
Әжем, ертек, ірімшік...
Уақыттың жанарынан оқимын.
Жаз, көбелек...
Гүлдерде әсем түр-түрлі,
Жайлау үсті тым думанды күйге еніп.
Ұшушы еді сенің сәби күлкіңді,
Қанатына қондырып ап инелік.
Қонақ едік ара жиған шырынға,
(Сезеді онда тіршіліктің сыйын кім?!)
Мен әуес ем қарағайға шығуға,
Сен құмар ең қылығына тиіннің.
Төр жайлауым – ата жұртым ең текті,
Әңгімелер әдемі ғой ондағы.
Сен қайталап әжең айтқан ертекті,
Мен мақтаушы ем атам мінген жорғаны.
Бұзау қарап бетке шығып күнде кеш,
Балалардан кетуші едік айырым.
Екеумізде қызыл-жасыл гүлді емес,
Ұнатушы ек қарағайдың шайырын.
Талғамымды талқыға сап бөлек бір,
Бала сезім...
Санамда жүр сол өлең.
Іңгәлайды кеудемде әлі бөбек мұң,
Көбелектің жанарына бөлеген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кешір, тағы кеш жолыққан тағдырым

  • 0
  • 0

Кешір, тағы кеш жолыққан тағдырым,
Өзіңді аңсап кірпігімде жанды мұң.
Ескі лашық...
Тәтті шарап...

Толық

Әжемнің жыры

  • 0
  • 0

Алқам да, салқам таулардың,
Аржағы дейтін шұрайлы.
Жүзінен тылсым саулар мұң,
Тау көрмей кеткен сыңайлы.

Толық

Сұр қаншық

  • 0
  • 0

Тартуы екен әкеме бір кісінің,
(Ит сыйламау жолдасқа білгіш ұғым).
Достықтары не болды бейхабармын,
Қаншық ит болды, есейіп сұр күшігім.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар