Өлең, жыр, ақындар

Қаңтарда піскен таңқурай

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1858
Аңсарым ауды,
Ақылымды алды,
Қаңтарда піскен таңқурай.
Арпалыстырған ақынын мәңгі,
Таныстың тарпаң тағдырдай.
Керегі бар ма көктемнің кейде,
Сұлулық үшін пәк тәнді.
Шоқтана қалған мөп-мөлдір бейнең,
Ерітіп жатты ақ қарды.
Тамсана бердім,
Таңқурай әнім,
Тамсана бердім...
Таусылдым...
Құйылмас көктен жаңбырды аядым,
Уысында кеткен маусымның.
Сағынып...
Күйіп...
Іздедім...
Жеттім...
Жыладым соңғы назды айтып.
Тамылжып тұрды...
Үзбедім...
Кеттім...
Оралар ма екен жаз қайтып?!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ләйлі – шырын

  • 0
  • 0

Ләйлі – шырын,
Сендерді ойлап шеккенім қайғы шылым.
Сезім, шарап...
Аздан соң боқ дүние,

Толық

Нағыз ерлер жыламайды десең де

  • 0
  • 0

Нағыз ерлер жыламайды десең де,
Нағыз ерлер құламайды десең де,
Құласам да,
Жыласам да бәрібір,

Толық

Көктем маған қыста келген

  • 0
  • 0

Көктем маған қыста келген,
Жазға тағы жүзім жат.
Жырларымды құсқа берген,
Күбірлейді күз ұрлап.

Толық

Қарап көріңіз