Өлең, жыр, ақындар

Қаңтарда піскен таңқурай

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1595
Аңсарым ауды,
Ақылымды алды,
Қаңтарда піскен таңқурай.
Арпалыстырған ақынын мәңгі,
Таныстың тарпаң тағдырдай.
Керегі бар ма көктемнің кейде,
Сұлулық үшін пәк тәнді.
Шоқтана қалған мөп-мөлдір бейнең,
Ерітіп жатты ақ қарды.
Тамсана бердім,
Таңқурай әнім,
Тамсана бердім...
Таусылдым...
Құйылмас көктен жаңбырды аядым,
Уысында кеткен маусымның.
Сағынып...
Күйіп...
Іздедім...
Жеттім...
Жыладым соңғы назды айтып.
Тамылжып тұрды...
Үзбедім...
Кеттім...
Оралар ма екен жаз қайтып?!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтпайтын ашып-жарып елге сырын

  • 0
  • 0

Айтпайтын ашып-жарып елге сырын,
Аташым жаны тылсым...
Шерлі есілім.
Тойтық қара жорға атын астындағы,

Толық

Ақтөс

  • 0
  • 0

Сен аулада үресің...
Ай мен жырдың,
Арасында адасып, әй, мен де үрдім.
Екеуміз еріксіз ит болдық-ау,

Толық

Ұзату

  • 0
  • 0

Екеумізге екі айырық жол нұсқап,
Күрсінді іштей соры қалың сол қыстақ.
Кірпігіңе ай ақ күміс жалатып,
Аяз тұрды ақ бетіңді сорғыштап.

Толық

Қарап көріңіз