Өлең, жыр, ақындар

Қаңтарда піскен таңқурай

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1999
Аңсарым ауды,
Ақылымды алды,
Қаңтарда піскен таңқурай.
Арпалыстырған ақынын мәңгі,
Таныстың тарпаң тағдырдай.
Керегі бар ма көктемнің кейде,
Сұлулық үшін пәк тәнді.
Шоқтана қалған мөп-мөлдір бейнең,
Ерітіп жатты ақ қарды.
Тамсана бердім,
Таңқурай әнім,
Тамсана бердім...
Таусылдым...
Құйылмас көктен жаңбырды аядым,
Уысында кеткен маусымның.
Сағынып...
Күйіп...
Іздедім...
Жеттім...
Жыладым соңғы назды айтып.
Тамылжып тұрды...
Үзбедім...
Кеттім...
Оралар ма екен жаз қайтып?!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұр қаншық

  • 0
  • 0

Тартуы екен әкеме бір кісінің,
(Ит сыйламау жолдасқа білгіш ұғым).
Достықтары не болды бейхабармын,
Қаншық ит болды, есейіп сұр күшігім.

Толық

Кешір, тағы кеш жолыққан тағдырым

  • 0
  • 0

Кешір, тағы кеш жолыққан тағдырым,
Өзіңді аңсап кірпігімде жанды мұң.
Ескі лашық...
Тәтті шарап...

Толық

Аққан қандай құдірет тамыр бойлап

  • 0
  • 0

Аққан қандай құдірет тамыр бойлап,
Қандай күш ақыл-ессіз еркіңді алған.
Оңаша отырамын Тәңірді ойлап,
Домбыраның үніне сертін жазған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар