Өлең, жыр, ақындар

Қаңтарда піскен таңқурай

  • 05.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1399
Аңсарым ауды,
Ақылымды алды,
Қаңтарда піскен таңқурай.
Арпалыстырған ақынын мәңгі,
Таныстың тарпаң тағдырдай.
Керегі бар ма көктемнің кейде,
Сұлулық үшін пәк тәнді.
Шоқтана қалған мөп-мөлдір бейнең,
Ерітіп жатты ақ қарды.
Тамсана бердім,
Таңқурай әнім,
Тамсана бердім...
Таусылдым...
Құйылмас көктен жаңбырды аядым,
Уысында кеткен маусымның.
Сағынып...
Күйіп...
Іздедім...
Жеттім...
Жыладым соңғы назды айтып.
Тамылжып тұрды...
Үзбедім...
Кеттім...
Оралар ма екен жаз қайтып?!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұзату

  • 0
  • 0

Екеумізге екі айырық жол нұсқап,
Күрсінді іштей соры қалың сол қыстақ.
Кірпігіңе ай ақ күміс жалатып,
Аяз тұрды ақ бетіңді сорғыштап.

Толық

Шаршаудың азабын

  • 0
  • 0

Шаршаудың азабын,
Торығу дертінде,
Елемес болдым ба шынымен бертінде.
Еркіне ешкім де бағынбас ертеден,

Толық

Отар – Тағдыр

  • 0
  • 0

Ауру ақпан,
Хал-жағдайы сәл, бірақ...
Жыр оқыса жаңылмайды тіркестен.
Қарғалардың қарқылында қар жылап,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар