Өлең, жыр, ақындар

Жүрегім...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 891
Аппақ екен, жарығым, жанымыз да,
Өлең екен таңдаған барымыз да.
Сүйіп тұрып мәпелеп жүрек гүлін,
Өсіріппіз аялап бағымызда.

Жүрек шіркін соғады үндесіп бір,
Жалғыздықпен ол дағы күн кешіп тұр.
Қарашықта іркілген көздің жасы,
Сүйетіні сағынып шын десіп тұр.

Іздеп едім бейнеңді табылмайды,
Мына жүрек ақылға бағынбайды.
Айдынында шарқ ұрған шағаладай,
Қарашығым қалайша сағынбайды?

Ризамын, түсінем, бағамдармын,
Әлі-ақ бізден білемін, тарар бар мұң.
Жер бетінде болғаны қандай жақсы,
Жүрегі бар өзіңдей адамдардың!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аялап едім...

  • 0
  • 0

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,
Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.
Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,
Аялап едім өсіріп.

Толық

Қиын екен...

  • 0
  • 0

Көңілім-ау, қайтесің күдік теріп,
Қуаныш та жоғалды күліп келіп.
Аппақ әлем алдымнан қарсы алғанда,
Жақсылықтан, шіркін-ай, үмітті едік.

Толық

БАР мен ЖОҚ

  • 0
  • 0

Тәкаппарсыған кеуденің іші-ай жылу жоқ,
Сезімге серттей тұрақты көңіл тұру жоқ.
Өшпестей болып көрінген сонау күндерде,
Ажырамастай сенісіп алып жүру жоқ.

Толық

Қарап көріңіз