Өлең, жыр, ақындар

Шешеміз – ағаш

  • 21.11.2020
  • 0
  • 0
  • 648
Бір тал жапырақ, жалғыз сояу,
Жоғалмайды бір бүршік –
Бір түйір тозаң,
Бір тамшы бояу.
Теседі бері
Айыр бұтағының
Ет қабатынан.
Тұқым қуалайды,
Айнымайды ата затынан.
Қара жердің қыртысы
Қақырап жыртылған.
Ескірме бір жұтым себезгі
Шөлдеп жұтылған.
Ағаштың қуыс өзегі,
Сырты қатып
Оянады бір шыбын
Сол қуыста бір қыс жатып.
Қыпшақ қойған атын –
Ағаштың қыпшағында туған
Әкесіз жетім –
Шешеміз – ағаш
Біз сол ағаштың баласымыз,
Ағаштың сүтін еметін.
Бір тал жапырақ ащы дәм
Жұмсақ таңдайдағы;
Сірі қабық сонан қалған
Әжімі ғой ағаштың – маңдайдағы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Азырақ жаз

  • 0
  • 0

Сақылдағаны ма, несі екен –
Ақсиғаны тісі?
Аспанның ба, ақынның ба,
Құдайдың ба, кімнің күлкісі?

Толық

Арылу

  • 0
  • 0

Жұтып кетеді қара орман,
Жақын барма
Есің дұрыс болса, егер сенің –
Орап алады жасыл торы

Толық

Көгілдір күмбез

  • 0
  • 0

Донкихот киген көне дулыға,
Менің басымда да бар
Бір дөңгелек киім.
Еліктемеген осы формаға

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер